INDIE NIEZNANE: Gudżarat, Andhra Pradeś i Telangana

4600 zł + 500 USD + przelot, CZAS: 23 DNI

01-02-2025 - 23-02-2025 - ZAPISY TRWAJĄ, DOŁĄCZ DO NAS!

W CENIE DODATKOWE 4 PRZELOTY WEWNĘTRZNE!

Indie nieznane to program autorski Tomka Tułaka, stworzony specjalnie dla starych klubowiczów, miłośników indyjskich klimatów. Ale to również propozycja dla tych, którzy chcą po prostu poznać Indie, choć w tym przypadku poza utartymi szlakami.

Dlaczego Indie nieznane? Bo to podróż przez Gudżarat, Andhra Pradeś, Bihar, Uttar Pradeś oraz Telangana – stany rzadko odwiedzane przez turystów, jednak równie ciekawe i niezwykłe jak w pozostałej części kraju.

Indie nieznane to prawdziwa przygoda, którą rozpoczniemy w Tirupali położonym w stanie Andhra Pradeś. Znajdująca się tutaj lokalna świątynia boga Wisznu jest jednym z najliczniej odwiedzanych miejsc kultu na świecie. Przyłączymy się do wędrówki pielgrzymów i będziemy obserwować barwne życie religijne południowych Indii. Z Tirupali pojedziemy pociągiem do gwarnego Hyderabadu w stanie Telangana, gdzie czeka nas zwiedzanie fortów i meczetów. Indie nieznane to także północna część kraju i stany Bihar i Uttar Pradeś. Tam zobaczymy jedno z najważniejszych dla buddyzmu miejsc na świecie: Bodhgayę – miejsce oświecenia Buddy.

Indie nieznane to ponadto rozległy Gudżarat, gdzie zobaczymy m.in. górę Śatrundźaja, na zboczach której wzniesiono ponad 800 świątyń dżinijskich. Odwiedzimy plemiona zamieszkujące odległe, pustynne rejony dystryktu Kaććh. Zobaczymy wielkie słone jezioro Rann, położone na spornym pograniczu Indii i Pakistanu. W Gudżaracie znajduje się ostatnie stanowisko azjatyckich lwów, skąd niedaleko już do Parku Narodowego Gir. Wreszcie, Indie nieznane to wyspa Diu. Na koniec wyprawy odpoczniemy na plażach wyspy Diu, byłej kolonii portugalskiej, pełnej kolonialnej zabudowy i starych kościołów.

1 DZIEŃ: Polska – Indie
Wylot do Indii, z przesiadką w jednym z europejskich portów lotniczych.

2 DZIEŃ: Chennai (Madras)
Poranny przylot do Indii: Bombaju lub Delhi. Przesiadka na samolot do Chennai (Madrasu). Wymiana pieniędzy. Krótkie zwiedzanie miasta. Nocleg w Madrasie.

3 DZIEŃ: Kanchipuram
Przejazd do Kanchipuram, znanego zwłaszcza ze znajdującej się tutaj Świątyni Ekambaranatha. Jest to jedno z pięciu najważniejszych sanktuariów śiwaickich, z których każdy przypisany jest jednemu z żywiołów, będących miejscem przebywania boga Śiwy. Spacer po miasteczku. Nocleg w Kanchipuram.

4 DZIEŃ: Tirupali
Przejazd do stanu Andhra Pradeś, do miejscowości Tirupali. Zwiedzanie hinduistycznej Świątyni Wenkateśwary położonej na wzgórzu Tirumala, związanej z kultem boga Wenkateśwary (Baladźi), lokalnego wcielenia Wisznu. Świątynia stanowi ważny ośrodek pielgrzymkowy i jest jednym z najliczniej odwiedzanych miejsc kultu na świecie. Z okazji dorocznego święta Brahmotsawam gromadzi się tam około pół miliona wiernych. Nocleg w Tirupali.

5 DZIEŃ: Tirupali
O poranku przyłączamy się do pielgrzymów i wchodzimy na wzgórze, na którym położona jest świątynia. Wieczorem wyjazd nocnym pociągiem sypialnym do Hajderabadu.

6 DZIEŃ: Hajderabad
Rano przyjazd do Hajderabadu – stolicy stanu Telangana. Stan ten został wyodrębniony ze stanu Andhra Pradeś. Zwiedzamy symbol miasta – Charminar, którego nazwa oznacza cztery wieże, a jego minarety mają 54 metry wysokości. Odwiedzimy też twierdzę Golkonda, położoną kilkanaście kilometrów od centrum Hajderabadu. Fort wznosi się na wysokości 122 metrów ponad równiną Hajderabadu. Spacery i dalsze zwiedzanie miasta. Nocleg w Hajderabadzie.

7 DZIEŃ: Patna, Radźgir
Przelot z Hajderabadu do Patny – stolicy Biharu. Poranne zwiedzanie Nalandy. Nalanda przez tysiąc lat była największym uniwersytetem buddyjskim na ziemi. Spacer po archeologicznym kompleksie z ruinami świątyń i zabudową buddyjską. Przejazd do Radźgiru – miasteczka wielu kultur, położonego wśród skalistych wzgórz. Zakwaterowanie i spacer. Wieczorem dla chętnych kąpiel w gorących źródłach. Nocleg w Radźgir.

8 DZIEŃ: Radźgir
Zwiedzanie okolic Radźgiru. Zobaczymy świątynie dżinijskie i hinduistyczne, święte miejsca związane z historią życia Buddy. Wjedziemy na wzgórze Griddhakuta, gdzie medytował i nauczał Budda (ok. 2 USD). Po obiedzie przejazd do Bodhgaya. Nocleg.

9-10 DZIEŃ: Bodhgaya
To tutaj Budda, pod świętym drzewem bodhi, osiągnął oświecenie. Zwiedzanie wielkiego kompleksu buddyjskiego Mahabodhi. W jego centrum wyrasta świątynia Mahabodhi mająca 54 metry wysokości (IV wiek) i innych licznych świątyń. W kompleksie zobaczymy słynne drzewo i centrum buddyjskiego świata – miejsce oświecenia Buddy. Zwiedzanie licznych świątyń, medytacje, zakupy. Odpoczynek w relaksującej atmosferze miasta. Drugiego dnia wieczorem wyjazd pociągiem do Lucknow.

11 DZIEŃ: Lucknow
Poranny przyjazd do Lucknow. Zwiedzanie jednego z najpiękniejszych muzułmańskich miast Indii. Duże i spokojne miasto do połowy XIX w. było stolicą państwa Nawabów Awadh. Potem stało się jednym z najważniejszych miejsc w czasie odzyskiwania przez Indie niepodległości. Zwiedzamy wielką islamską świątynię Imambara (ok. 8 USD) oraz mniejszą Imambarę, zobaczymy taż Bramę Rumiego. Kolacja w dobrej muzułmańskiej restauracji. Nocleg w Lucknow.

12 DZIEŃ: Ahmedabad
Przelot z Lucknow do Ahmedabadu. Krótkie zwiedzanie miasta. Zobaczymy m. in. wielokondygnacyjne studnie wodne, pełne kamiennych, rzeźbionych detali. Nocleg w Ahmedabadzie.

13 DZIEŃ: Patan
Wycieczka do dawnej stolicy Gudżaratu – Patanu. Zobaczymy Ran ki vav (XI wiek) – najbardziej spektakularną ze studni. Przypomina ona kształtem odwróconą świątynię, z 7 bogato rzeźbionymi kondygnacjami schodów z ponad 1500 płaskorzeźbami o motywach religijnych, mitologicznych i świeckich. Nocleg w Ahmedabadzie.

14 DZIEŃ: Champaner
Przejazd do Champaneru. Zwiedzanie olbrzymiego kompleksu ruin miasta muzułmańskiego z przełomu XV/XVI wieku (lista UNESCO). Spacerujemy wśród bogato zdobionej zabudowy miasta: pałaców, świątyń i fortu. Nocleg w Champaner.

15 DZIEŃ: Pavagadh, Palitana
Rano wjeżdżamy kolejką na świątynne wzgórze Pavagadh (ok. 2 USD), gdzie znajduje się wiele średniowiecznych świątyń hinduistycznych i dżinijskich. Dalszy przejazd na południe Indii – do Palitany. Po drodze zatrzymamy się aby zobaczyć kompleks pałacowy w Barodzie (ok. 8 USD). Nocleg w Palitanie.

16 DZIEŃ: Palitana, Diu
Zwiedzanie Palitany (ok. 5 USD). Po 3800 stopniach wejdziemy na wzgórze Shatrunjaya – najświętsze miejsce dżinizmu w Indiach. Ze szczytu rozciąga się rozległa panorama Gudżaratu. Na wzgórzu znajduje się ponad 1300 świątyń. Główna świątynia jest poświęcona pierwszemu oświeconemu religii dżinijskiej (tirthankarowi) Adinathowi. Świątynie były budowane w ciągu 900 lat od X w.n.e. Wielu „świętych mężów” dżinijskich osiągnęło tutaj oświecenie. Popołudniowy wyjazd na wyspę Diu, która rzez ponad 400 lat była kolonią portugalską. Nocleg na wyspie.

17 DZIEŃ: Diu
Odpoczynek na wyspie Diu. Plażowanie, spacery po starym portugalskim miasteczku, pełnym wąskich, kolorowych uliczek. Miasteczko do dziś zachowało swój kolonialny charakter. Na wyspie zobaczymy katedrę, kościoły: Św. Tomasza, Św. Pawła i Św. Franciszka, muzeum, starą portugalską zabudowę, a także indyjskie świątynie i stary fort. Na kolację lokalne owoce morza. Nocleg na wyspie.

18 DZIEŃ: Diu, Kaććh
Dalszy odpoczynek na wyspie. Popołudniowy wyjazd nocnym autobusem do Kaććh.

19 DZIEŃ: Kaććh
Przejazd do rejonu Kaććh i jego stolicy Bhudź – położonych w stanie Gudżarat. To najbardziej oddalone na zachód tereny Indii, rzadko odwiedzane przez turystów Zwiedzanie spokojnego Bhudź: kompleks pałacowy i pałace Darbargadh, malowniczy Sharad Baug Palace – francuski pałac z XIX wieku, Aina Mahal, Prag Mahal. Po południu wyjazd nad morze do Mandvi. Zobaczymy pałac maharao Vijay Vilas, stocznie drewnianych statków, świątynie dzinijską. Nocleg w Bhudź.

20 DZIEŃ: Wielki Rann, wioski
Odwiedzimy Wielki Rann – sezonowe solnisko (słone bagna) położone na spornym pograniczu Indii (stan Gudźarat, dystrykt Kaććh) i Pakistanu (prowincja Sindh) nad Morzem Arabskim, w pobliżu ujścia do morza rzeki Indus. Odwiedzimy również gudżarackie wioski zamieszkałe przez liczne plemiona. Nocleg w Bhudź.

21 DZIEŃ: Bhudź
Rano przejedziemy do spokojnego, położonego na odludziu klasztoru Than. Klasztor zamieszkują mnisi śiwaiccy, którzy noszą wielkie kolczyki w nosach. Dla chętnych wejście na świątynne wzgórze Dhinodhar (ok. 1,5 godz. pod górę). Wieczorem wyjazd nocnym pociągiem sypialnym do Ahmedabadu.

22 DZIEŃ: Bombaj/Delhi
Lot z Ahmedabadu do Bombaju/Delhi. Dla chętnych popołudniowy spacer po mieście. Nocleg.

23 DZIEŃ: powrót
Przejazd na lotnisko w Bombaju/Delhi. Przelot do Warszawy przez jeden z europejskich portów lotniczych.

* wyprawę Indie nieznane… prowadzi Tomek Tułak

Szczegóły dotyczące wyprawy są rozwinięciem ogólnych informacji dla uczestników wypraw w oparciu o specyfikę danego kraju.

GRUPA

Grupa od 6 do 11 osób.

Do udziału w wyprawie niezbędne będzie uzyskanie wizy indyjskiej. W celu uzyskania e-wizy indyjskiej należy wypełnić internetowy wniosek wizowy na stronie https://indianvisaonline.gov.in/evisa/tvoa.html. Biuro przekazuje instrukcję wypełniania wniosku i udziela wszelkiej pomocy w procesie aplikowania o wizę. Do uzyskania e-wizy niezbędny będzie paszport (i jego skan) ważny min. 6 miesięcy od daty zakończenia wyprawy z 2 wolnymi stronami oraz aktualne zdjęcie paszportowe (w wersji elektronicznej).

JAK SIĘ SPAKOWAĆ?

Bagaż główny: najlepiej spakować się w plecak o pojemności 70-80 litrów, dodatkowo zaopatrzony w pokrowiec, żeby zabezpieczyć bagaż przed przemoczeniem lub zabrudzeniem (warunki transportu bagażu zwłaszcza w górach mogą być różne), waga plecaka nie powinna przekraczać 20 kg, a najlepiej jeśli będzie to ok. 12-15 kg (w drodze powrotnej bagaż z pewnością będzie cięższy).

Bagaż podręczny: najlepiej zabrać mały plecak o pojemności 25-35 litrów, przyda się też pokrowiec przeciwdeszczowy, waga bagażu podręcznego nie może przekraczać 5 kg.

JAK SIĘ UBRAĆ?

Temperatury w trakcie wyprawy będą raczej wysokie. Mogą zdarzyć się chłodniejsze noce i poranki.
– obuwie: wygodne, lekkie buty sportowe, rozchodzone sandały, klapki pod prysznic
– polar, lekka kurtka sportowa
– apaszka lub cienki szalik (może przydać się w transporcie, w pociągach i autobusach często zdarzają się przeciągi)
– kapelusz lub czapka z daszkiem do ochrony przed słońcem
– długie, cienkie spodnie i przewiewna bluzka z długim rękawem, najlepiej z bawełny (niezbędne do zwiedzania świątyń)

Najlepiej nie zabierać nowych, cennych ubrań, gdyż mogą one ulec zniszczeniu w trakcie podróży lub w praniu (w większości hoteli można tanio oddać rzeczy do prania).

CO NALEŻY ZABRAĆ?

– aparat fotograficzny, mogą przydać się dodatkowe baterie do aparatu ze względu na częste awarie prądu
– lekki śpiwór lub prześcieradło
– kubek najlepiej metalowy i grzałkę, przyda się do przygotowania w hotelu kawy lub herbaty
– ręcznik, świetnie sprawdzają się ręczniki z mikrofibry, zajmują mało miejsca, są lekkie i szybkoschnące
– papier toaletowy (dostępny również na miejscu)
– chusteczki nawilżane, bardzo przydatne w podróży
– krem do opalana z wysokim faktorem (dużo czasu spędzamy na słońcu)
– małą kłódkę i łańcuch do zabezpieczenia bagażu w trakcie transportu (można kupić na miejscu)
– latarkę (może być czołówka) i świeczkę, ze względu na awarie prądu
– nóż lub scyzoryk
– niezbędne środki higieniczne, najlepiej w małych opakowaniach
– zatyczki do uszu (dla osób, które mają problemy z zasypianiem np. w pociągach)
– drobne upominki dla dzieci, np. długopisy, maskotki (lepiej nie zabierać słodyczy, w miejscach gdzie jest dużo turystów dzieci często chorują na próchnicę)

PIENIĄDZE

Na wyprawę należy zabrać 300-400 dolarów amerykańskich, przeznaczonych na jedzenie i bilety wstępów oraz dodatkowe pieniądze na udział w zajęciach fakultatywnych (szczegóły w programie wyprawy). Ceny biletów wstępu i zajęć fakultatywnych podawane są w przybliżeniu. Biuro nie ponosi odpowiedzialności za zmieniające się ceny na miejscu.

Przydadzą się również dodatkowe fundusze na zakup pamiątek z podróży. Koniecznie trzeba się targować (rzeczywista wartość towarów jest często dużo niższa niż pierwsza cena podawana przez sprzedawcę).

Dolary muszą być w bardzo dobrym stanie, nowe (duże głowy prezydentów na banknotach). Nie opłaca się zabierać niskich nominałów (1-10 $), gdyż przy wymianie na rupie indyjskie mają one niższą wartość.

Bankomaty są dostępne rzadko, tylko w dużych miastach i nie zawsze działają.

ZDROWIE

Ryzyko zarażenia malarią niewielkie.

Szczepienia nie są obowiązkowe lecz zalecane (żółtaczka A i B, błonica, tężec, polio, dur brzuszny).

Wyprawa nie wymaga szczególnej sprawności fizycznej.

Jakie leki mogą się przydać?
– środki przeciwbólowe
– antybiotyk o szerokim spektrum działania (unikać Doksycykliny, która nie działa na wiele tutejszych chorób)
– na zatrucia pokarmowe: nifuroksazyd, stoperan (często najlepsze są lokalne specyfiki), w celu uniknięcia niedyspozycji żołądkowych zaleca się umiar w korzystaniu z lokalnej diety
– witaminy, wapno na wzmocnienie
– leki na przeziębienia, które zdarzają się tu dość często, zazwyczaj są głównym chorobowym utrudnieniem (aspiryna, fervex, gripex itp.)
– leki przyjmowane na stałe (mogą być niedostępne na miejscu)

Inne środki:
– plastry na odciski i skaleczenia, bandaż
– woda utleniona w żelu
– środek przeciwko komarom, np. OFF, Mugga

JEDZENIE

Kuchnia indyjska jest pełna niespodzianek. Dla turystów to prawdziwa przygoda kulinarna, ekscytująca mieszanka nieznanych wcześniej smaków.

Najłatwiej dostępne są posiłki wegetariańskie (to istny raj dla wegetarian), jednak w wielu miejscach nie brakuje również mięsa, zwłaszcza w restauracjach muzułmańskich.

Typowe indyjskie posiłki składają się z ryżu, warzyw, przeróżnych sosów (np. dal – sos z grochu, fasoli lub soczewicy), sera panir – przygotowywanego z mleka krowiego, indyjskich placków takich jak ciapati czy nan i dużej ilości egzotycznych przypraw.

W związku z inną florą bakteryjną trzeba korzystać z posiłków z umiarem, biorąc pod uwagę własne możliwości dostosowania się do nowych warunków żywieniowych. Najlepiej, przynajmniej na początku, ograniczyć się posiłków gotowanych lub smażonych, a unikać np. surowych warzyw.

Dla osób ortodoksyjnie podchodzących do spraw żywienia tzn. sztywno przywiązanych do kuchni europejskiej mogą wystąpić pewne utrudnienia:
– trudno o mocną kawę bez cukru
– herbatę również pije się z dużą ilością cukru, mlekiem i przyprawami
– chleb jest dostępny jedynie w wersji chleba tostowego
– jedzenie bywa czasami ostro przyprawione

Warto zabrać kawę i herbatę, zupki błyskawiczne z makaronem lub „gorące kubki”, konserwę (asekuracyjnie). Większość jedzenia można kupić na miejscu.

TRANSPORT

Pociągi – zazwyczaj podróżujemy pociągami sypialnymi 2 klasy. W wagonach znajdują się niezamykane przedziały z rozkładanymi łóżkami, umieszczonymi na trzech poziomach (po 6 w każdym boksie). Warto mieć własny śpiwór lub przynajmniej prześcieradło. Bagaże dla „świętego spokoju” najlepiej przypiąć za pomocą kłódki i łańcucha do specjalnych uchwytów pod łóżkami. Podróż takim pociągiem to niezwykłe przeżycie, czasem bywa głośno (pojawiają się np. hałaśliwi sprzedawcy herbaty). Indyjskie pociągi mają też tendencje do opóźnień, trzeba więc nieraz wykazać się cierpliwością. Pomimo tego, jest to najszybszy i najbardziej komfortowy sposób podróżowania.

Inne środki transportu:
– autobusy, często bez klimatyzacji
– taksówki
– motoriksze lub riksze rowerowe

NOCLEGI

Zazwyczaj nocujemy w pokojach dwuosobowych z łazienkami, bez klimatyzacji ale wyposażonych w wiatrak. Standardy noclegów w hotelach indyjskich odbiegają od standardów europejskich, zależą też od miejsca pobytu i dostępności bazy turystycznej. Często europejskie poczucie czystości nie znajduje przełożenia na warunki indyjskie, dlatego warto zabrać własny śpiwór lub prześcieradło. Często zdarzają się również awarie prądu i wody.

W Indiach standardowym pokoju dwuosobowym jest jedno duże łóżko, ale nie brakuje w nim miejsca ;-). Pilot często szuka hoteli na miejscu, w związku z brakiem możliwości wcześniejszej ich rezerwacji na odległość. W skrajnych sytuacjach może zdarzyć się, że grupa jest rozlokowana w dwóch hotelach.

INTERNET, TELEFON

W dużych miastach są dostępne kafejki internetowe, jednak często ze starym sprzętem i wolnym łączem internetowym. Sporadycznie w hotelach może być dostępne wi-fi.

Rozmowy do Polski to koszty 5-10 zł za minutę z telefonu polskiego. Można też korzystać z lokalnych budek telefonicznych/telefonów, oznaczonych symbolem ISD (koszt połączenia na telefon stacjonarny to około 60 groszy za minutę, na telefon komórkowy ok. 1,20 zł za minutę.

ELEKTRYCZNOŚĆ

Gniazdka elektryczne są podobne jak w Polsce, ale często zdarza, że ze względu na nieco inną budowę wtyczki z nich wypadają.

W Indiach częste są awarie prądu. Zdarza się, że prąd jest dostępny tylko przez kilka godzin na dobę. W takich sytuacjach warto mieć ze sobą latarkę i zapasowe baterie.

NAPIWKI

W restauracjach: drobne kwoty, ok. 10% wartości rachunku.

W transporcie: dla kierowców samochodów wynajętych dla grupy, przy dłuższych przejazdach.

Zwiedzanie: dla miejscowych przewodników.

INDIE (Republika Indii)
Stolica: Delhi (New Delhi)
Waluta: rupia indyjska (INR)
Języki urzędowe: hindi, angielski oraz 21 lokalnych języków urzędowych

PRZEPISY WJAZDOWE

Obywatele polscy są objęci obowiązkiem wizowym. Dzięki wprowadzeniu e-wizy indyjskiej całą procedurę wizową można wykonać online, w tym dokonać płatności i wydrukować wizę bez konieczności składania wizyty w ambasadzie. Szczegóły programu e-wizowego są dostępne na stronie: https://indianvisaonline.gov.in

Posiadacze e-wizy mogą wjechać na teren Indii przez 28 portów lotniczych: Delhi, Mumbai, Chennai, Kolkata, Thiruvananthapuram, Bengaluru, Hyderabad, Cochin, Goa, Ahmedabad, Amritsar, Gaya, Jaipur, Lucknow, Trichy, Varanasi, Calicut, Mangalore, Pune, Nagpur, Coimbatore, Bagdogra, Guwahati, Chandigarh, Visakhapatnam, Madurai, Bhubaneswar oraz Port Blair, a także 5 portów morskich: Mumbai, Cochin, Mormugao, Chennai, New Mangalore.

Opuszczenie terytorium Indii z e-wizą jest możliwe w większości punktów granicznych, z wyjątkiem obszarów ograniczonego ruchu turystycznego, na które trzeba uzyskać osobne pozwolenie. W sprawach dotyczących procedury ubiegania się o wizę w innych kategoriach oraz wymaganych dokumentów, należy kontaktować się z Ambasadą Indii w Warszawie.

Nie ma obowiązku udokumentowania określonej kwoty pieniędzy na każdy dzień pobytu. Przebywanie na terenie Indii bez ważnej wizy jest traktowane jako poważne wykroczenie, a cudzoziemcy na okres prowadzonego dochodzenia podlegają zatrzymaniu w areszcie. W przypadku utraty paszportu i otrzymania nowego dokumentu podróży istnieje obowiązek uzyskania nowej wizy na dalszy pobyt lub wyjazd z Indii.

BEZPIECZEŃSTWO

W niektórych regionach istnieje zagrożenie zamachami terrorystycznymi i przestępczością pospolitą, szczególnie kradzieże kieszonkowe w miejscach tłumnie odwiedzanych przez turystów. Problemem są też nieuczciwi sprzedawcy, kierowcy riksz i taksówek. Wysokość opłaty za przejazd należy ustalać zawsze przed rozpoczęciem podróży.

Szczególnie zagrożone atakami terrorystycznymi są miejsca odwiedzane przez turystów w dużych miastach oraz tereny stanów: Dżammu i Kaszmir oraz niektórych stanów północno-wschodnich. Ze względu na zamieszki na tle religijnym wskazane jest zachowanie ostrożności w miejscach skupisk mniejszości wyznaniowych.

Obywatele polscy powinni posiadać przy sobie kopie paszportów i wiz indyjskich, co bardzo przyspiesza uzyskanie nowych dokumentów, w przypadku utraty ich oryginałów. W związku z informacjami o zgłaszanych przypadkach przestępstw na tle seksualnym, których ofiarami padają również zagraniczne turystki, kobiety powinny zachować szczególną ostrożność.

UBEZPIECZENIE

Polisy ubezpieczeniowe uznawane są zgodnie z przyjętymi na świecie zasadami. Wskazane jest wykupienie pakietu ubezpieczeniowego od następstw nieszczęśliwych wypadków i kosztów leczenia. Osoby udające się w góry (szczególnie stan Dżammu i Kaszmir – rejon Ladakh) powinny być w posiadaniu polis ubezpieczeniowych obejmujących trekking na poziomie powyżej 2400 metrów n.p.m.

ZDROWIE

Nie są wymagane żadne szczepienia. Zaleca się szczepienia przeciw żółtaczce typu A i B oraz tężcowi. W sprawie szczegółowej i aktualnej informacji dotyczącej szczepień należy kontaktować się z wojewódzką stacją sanitarno – epidemiologiczną.

W niektórych rejonach Indii uzasadnione jest przyjmowanie leków przeciwmalarycznych. Ryzyko zachorowań na malarię i dengę wzrasta w okresie bezpośrednio po monsunie. Zaleca się przestrzeganie higieny, picie wody wyłącznie przegotowanej lub butelkowanej. Nie należy spożywać owoców i warzyw bez ich uprzedniego umycia. Należy powstrzymywać się od picia napojów z lodem (niewiadome pochodzenie wody). W przypadku problemów żołądkowych należy udać się do lekarza (w związku ze specyficzną florą bakteryjną stosowanie środków używanych w Europie nie jest zalecane).

Dostęp do opieki medycznej zależy od miejsca pobytu. W dużych miastach nie ma problemów z uzyskaniem fachowej pomocy w prywatnych ośrodkach zdrowia i szpitalach. Koszt wizyty lekarskiej waha się od 10 do 20 USD, doba w szpitalu kosztuje od 30 do 120 USD (bez zabiegów i badań). W mniejszych miastach ceny tych usług są niższe. Apteki są dobrze zaopatrzone w lekarstwa.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU

Wymagane jest specjalne zezwolenie na wjazd do stanów Sikkim, Arunaćal Pradeś, Nagaland, Manipur, Mizoram oraz archipelag Andamanów i Nikobarów.

Poza podróżowaniem po głównych szlakach prowadzących do punktów kontroli granicznej, należy unikać podróżowania w pobliżu granicy z Pakistanem. W niektórych regionach z uwagi na ukształtowanie terenu brak jest widocznego oznakowania granicy państwowej, co może prowadzić do nieświadomego, nielegalnego przekroczenia granicy pomiędzy dwoma państwami.

Przed podróżowaniem po Indiach należy upewnić się, że region do którego się udajemy nie będzie w tym czasie miejscem pielgrzymek religijnych. Uroczystości religijne potrafią sparaliżować komunikację, uniemożliwiając wydostanie się z regionu.

Pomiędzy grudniem a kwietniem wszystkie połączenia lotnicze na trasie z Indii do Europy są przepełnione. Należy przybyć na lotnisko z odpowiednim wyprzedzeniem czasowym, gdyż mogą nas czekać długie kolejki na lotnisku. Dodatkowo w miesiącach od grudnia do lutego podróżujący przez lotnisko w Delhi muszą być przygotowani na wielogodzinne opóźnienia lotów (w tym okresie w Delhi często występują gęste mgły paraliżujące ruch lotniczy).

Regiony wysokogórskie w Kaszmirze oraz Himaćal Pradeś są szczególnie narażone na występowanie lawin śnieżnych lub osunięć terenu. Osoby udające się w góry powinny być świadome tego, że na obszarach górskich nie ma komercyjnych usług ratunkowych operujących na wysokościach powyżej 3000 m. W niektórych przygranicznych regionach górskich pomoc może być świadczona wyłącznie przez siły powietrzne Indii, które mają ograniczone możliwości logistyczne w tym względzie, a świadczenie pomocy ratunkowej nie należy do ich obowiązków.

CŁO

Nie ma ograniczeń co do wysokości kwot przewożonych pieniędzy. Należy zgłaszać gotówkę równą lub przewyższającą kwotę 10 tys. USD. Bez cła można wwieźć: rzeczy osobiste, upominki o wartości do 100 USD na osobę, 200 szt. papierosów i 1 l mocnego alkoholu. Bezwzględnie zabroniony jest przywóz broni i amunicji. Nie wolno wwozić złota i srebra poza przedmiotami osobistego użytku. Z Indii nie wolno wywozić: antyków (przedmiotów mających ponad 100 lat), wyrobów z kości słoniowej, skór zwierząt (szczególnie gadów), skorup żółwi.

PRZEPISY PRAWNE

Zabrania się wwozu i wywozu narkotyków. Za samo posiadanie małej ilości środków odurzających na potrzeby osobiste grozi kara pozbawienia wolności na okres min. 6 miesięcy. Osoby zatrzymane za próbę przemytu narkotyków podlegają karze pozbawienia wolności nie mniejszej niż 10 lat.

W Indiach obowiązuje bezwzględny zakaz posiadania i używania telefonów satelitarnych. Zgłoszenie wwozu telefonu satelitarnego w deklaracji celnej przy wjeździe do Indii nie chroni jego posiadacza przed konsekwencjami w postaci konfiskaty telefonu, kary grzywny, a nawet kary pozbawienia wolności do lat 3 w przypadku wykrycia takiego sprzętu w czasie pobytu w Indiach.

Korzystanie z lornetek, teleskopów oraz aparatów fotograficznych z silnymi transfokatorami może wzbudzać zainteresowanie służb policyjnych i porządkowych i wymagać składania wyjaśnień przez osobę korzystającą z takiego sprzętu. Odradza się korzystanie z tego sprzętu w pobliżu miejsc objętych zakazem fotografowania oraz innych, np.: porty morskie, porty lotnicze, obiekty wojskowe, dworce kolejowe, przejścia graniczne.

Homoseksualizm jest nielegalny. Akty seksualne między osobami tej samej płci są zagrożone karą długoletniego pozbawienia wolności.

PRZYDATNE INFORMACJE
– walutę można wymienić na lotniskach, w hotelach, upoważnionych bankach i u uprawnionych dealerów
– Hindusi chętnie widzą uczestnictwo turystów w uroczystościach religijnych, jednak dostęp do niektórych świątyń może być ograniczony
– w miejscach uczęszczanych przez turystów należy liczyć się z żądaniem drobnej opłaty
– należy wystrzegać się propozycji sprzedaży wysyłkowej biżuterii i kamieni szlachetnych za zaliczką, zazwyczaj w zamian za zaliczki nie otrzymuje się zakupionego towaru lub jest to towar bezwartościowy, ddzyskanie pieniędzy jest prawie niemożliwe
– Indie leżą na obszarze sejsmicznie aktywnym