INDONEZJA: Sumatra – przygoda w dżungli

Szczegóły dotyczące wyprawy są rozwinięciem ogólnych informacji praktycznych dla uczestników wypraw w oparciu o specyfikę danego kraju.

Wyprawa na Sumatrę jest idealna dla osób, które lubią obcować z naturą. Sporą część wyprawy spędzimy w miejscach oddalonych od cywilizacji, jednak pod dobrą opieką lokalnego przewodnika, bardzo dobrze znającego teren i władającego lokalnymi dialektami oraz językiem angielskim.

GRUPA

Grupa od 6 do 11 osób.

Wymagany jest paszport ważny min. 6 miesięcy od daty zakończenia wyprawy.

JAK SIĘ SPAKOWAĆ?

Bagaż główny: najlepiej spakować się w plecak o pojemności do 70 litrów, dodatkowo zaopatrzony w pokrowiec, żeby zabezpieczyć bagaż przed przemoczeniem lub zabrudzeniem (warunki transportu bagażu mogą być różne), waga plecaka nie powinna przekraczać 20 kg, a najlepiej jeśli będzie to ok. 12-15 kg (w drodze powrotnej bagaż z pewnością będzie cięższy).

Bagaż podręczny: najlepiej zabrać mały plecak o pojemności 25-35 litrów, przyda się też pokrowiec przeciwdeszczowy, waga bagażu podręcznego nie może przekraczać 5 kg.

JAK SIĘ UBRAĆ?

Poza chłodniejszymi  porankami  oraz wieczorami w okolicy Padangu, będzie bardzo ciepło przez cały czas trwania wyprawy. Na wyspie Siberut mogą wystąpić przelotne deszcze.

– obuwie: wygodne, lekkie buty sportowe, rozchodzone sandały, klapki pod prysznic
– polar, lekka kurtka sportowa
– płaszcz przeciwdeszczowy
– apaszka lub cienki szalik (może przydać się w transporcie, może działać ostra klimatyzacja)
– kapelusz lub czapka z daszkiem do ochrony przed słońcem
– długie, cienkie spodnie i przewiewna bluzka z długim rękawem, najlepiej z bawełny
– koszulki z krótkimi rękawami, krótkie spodenki, spodnie typu „bojówki” z długimi nogawkami (najlepiej odpinanymi)
– kostium kąpielowy

Najlepiej nie zabierać nowych, cennych ubrań, gdyż mogą one ulec zniszczeniu w trakcie podróży lub w praniu (w większości hoteli można tanio oddać rzeczy do prania).

CO NALEŻY ZABRAĆ?

– aparat fotograficzny, mogą przydać się dodatkowe baterie do aparatu ze względu na częste awarie prądu
– lekki śpiwór
– karimatę
– kubek najlepiej metalowy i grzałkę, przyda się do przygotowania w hotelu kawy lub herbaty
– ręcznik plażowy
– okulary przeciwsłoneczne
– papier toaletowy (dostępny również na miejscu)
– chusteczki nawilżane, bardzo przydatne w podróży-odkażacz do rąk
– krem do opalana z wysokim filtrem (dużo czasu spędzamy na słońcu)
– latarkę (najlepiej czołówka)
– nóż lub scyzoryk
– niezbędne środki higieniczne, najlepiej w małych opakowaniach
– drobne upominki dla dzieci, np. długopisy, maskotki (lepiej nie zabierać słodyczy, w miejscach gdzie jest dużo turystów dzieci często chorują na próchnicę)

PIENIĄDZE

Na wyprawę należy zabrać około 300-400 dolarów amerykańskich przeznaczonych na jedzenie, bilety wstępu, napiwki oraz na udział w zajęciach fakultatywnych (szczegóły w programie wyprawy). Ceny biletów wstępu i zajęć fakultatywnych podawane są w przybliżeniu. Biuro nie ponosi odpowiedzialności za zmieniające się ceny na miejscu.

Osoby spożywające alkohol powinny mięć świadomość, że może to podnieść ogólne koszty pobytu. Przydadzą się również dodatkowe fundusze na zakup pamiątek z podróży. Koniecznie trzeba się targować.

Dolary muszą być w bardzo dobrym stanie, nowe (duże głowy prezydentów na banknotach). Nie opłaca się zabierać niskich nominałów (1-10 USD), gdyż przy wymianie na dongi mają one niższą wartość. Bankomaty są dostępne rzadko, tylko w dużych miastach.

 

ZDROWIE

Na terenie wyspy Siberut istnieje zagrożenie malarią dlatego należy zaopatrzyć się w odpowiednie leki (Mallarone lub Lariam) wydawane na receptę przez lekarza medycyny tropikalnej.

Szczepienia nie są obowiązkowe lecz zalecane (żółtaczka A i B, błonica, polio, tężec, dur brzuszny).

Wyprawa wymaga średniej sprawności fizycznej. Podczas trekkingu w dżungli może zdarzyć się, że będziemy pokonywać niewielkie wzniesienia, które w wysokiej temperaturze mogą wymagać nieco wysiłku. Natomiast trekking w dżungli na wyspie Siberut odbywać się będzie po błotnistym terenie.

Jakie leki mogą się przydać?
– środki przeciwbólowe
– antybiotyk o szerokim spektrum działania (unikać Doksycykliny, która nie działa na wiele tutejszych chorób)
– trillac (przydatny podczas brania antybiotyku lub też w celu przygotowania żołądka przed wyjazdem)
– na zatrucia pokarmowe: najlepiej węgiel gdyż działa również na zatrucia bakteryjne lub nifuroksazyd (często najlepsze są lokalne specyfiki), w celu uniknięcia niedyspozycji żołądkowych zaleca się umiar w korzystaniu z lokalnej diety
– witaminy, wapno na wzmocnienie
– leki na przeziębienia, które zdarzają się tu dość częste, zazwyczaj są głównym chorobowym utrudnieniem (fervex, gripex itp.)
– leki przyjmowane na stałe (mogą być niedostępne na miejscu)

Inne środki:
– plastry na odciski i skaleczenia, bandaż
– woda utleniona w żelu
– środek przeciwko komarom, np. OFF, Mugga

JEDZENIE

Kuchnia indonezyjska to prawdziwa przygoda kulinarna, ekscytująca mieszanka nieznanych wcześniej smaków. Dostępne są posiłki wegetariańskie i mięsne, przyrządzane na wiele sposobów. Praktycznie niespotykana jest wieprzowina, za to wszechobecny jest kurczak, zdarza się również wołowina. W restauracjach, ale również na ulicznych straganach można dostać pyszne zupy, ryż i makarony z dodatkami. W miejscach nadmorskich popularne są ryby i owoce morza: krewetki, kalmary i wiele innych.

W czasie pobytu w wiosce Mentawajów (wyspa Siberut) mamy zapewnione całodzienne wyżywienie, o które zadba przewodnik pełniący jednocześnie rolę kucharza. Również na wyspie Pagang będzie zapewnione całodzienne wyżywienie.

Typowy indonezyjski posiłek to tzw. curry, które składa się z ryżu, warzyw, przeróżnych sosów curry i dużej ilości egzotycznych przypraw. Często jedzenie może być bardzo ostro przyprawione. Trzeba uważać.

W związku z inną florą bakteryjną trzeba korzystać z posiłków z umiarem, biorąc pod uwagę własne możliwości dostosowania się do nowych warunków żywieniowych. Najlepiej, przynajmniej na początku, ograniczyć się posiłków gotowanych lub smażonych, a unikać np. surowych warzyw.

Dla osób ortodoksyjnie podchodzących do spraw żywienia tzn. sztywno przywiązanych do kuchni europejskiej mogą wystąpić pewne utrudnienia:
– herbatę pije się głównie zieloną
– jedzenie bywa czasami ostro przyprawione
– kawa jest zazwyczaj słodka ( podawana ze skondensowanym mlekiem)

Można zabrać kawę i herbatę, zupki błyskawiczne z makaronem lub „gorące kubki”, Większość jedzenia można kupić na miejscu.

TRANSPORT

Środki transportu:
– samoloty
– autobusy zazwyczaj z klimatyzacją
– taksówki, minibusy wynajmowane dla grupy na trasie
– motoriksze lub riksze rowerowe
– statek i łodzie podczas transportu na wyspy

NOCLEGI

Zazwyczaj nocujemy w hotelach w pokojach dwuosobowych z łazienkami, wiatrakiem lub  klimatyzacją. Standardy noclegów w hotelach zależą też od miejsca pobytu i dostępności bazy turystycznej. W dżungli noclegi będziemy dzielić we wspólnej chacie z plemieniem Mentawajów w raczej skromnych warunkach (na karimacie pod moskitierą), na plaży na wyspie Pagang nocleg w domkach lub namiotach.

Zdarza się, że pilot szuka hoteli na miejscu. W skrajnych sytuacjach  może zdarzyć się, że grupa jest rozlokowana w dwóch hotelach.

INTERNET, TELEFON

W dużych miastach są dostępne kafejki internetowe. W hotelach może być dostępne wi-fi. Rozmowy do Polski to koszty 5-10 zł za minutę z telefonu polskiego. Można znaleźć  telefon i zadzwonić za granicę, ale nie zawsze jest to proste.

ELEKTRYCZNOŚĆ

Gniazdka elektryczne są czasami podobne jak w Polsce, ale często zdarza, że ze względu na nieco inną budowę wtyczki z nich wypadają. Zdarzają się czasem awarie prądu. W takich sytuacjach warto mieć ze sobą latarkę i zapasowe baterie. Na wyspie Siberut nie ma elektryczności.

NAPIWKI

W restauracjach: drobne kwoty, ok. 10% wartości rachunku. W transporcie: dla kierowców samochodów wynajętych dla grupy, przy dłuższych przejazdach. Zwiedzanie: drobne napiwki dla miejscowych przewodników.

 

INDONEZJA
(Republika Indonezji)
Stolica: Dżakarta
Waluta: rupia indonezyjska (IDR);
Język urzędowy: indonezyjski
Inne języki: angielski, niderlandzki, jawajski, lokalne języki etniczne

WIZA, PRZEPISY WJAZDOWE
Obowiązek uzyskania wiz turystycznych, służbowych, pobytowych oraz tranzytowych dotyczy wszystkich obywateli polskich, niezależnie od rodzaju paszportu. Obywatele polscy mogą otrzymywać wizy turystyczne (do 30 dni pobytu na terytorium Indonezji, dotyczy tylko paszportów zwykłych a nie tymczasowych) przy wjeździe – w ściśle ustalonych punktach przekraczania granic na lotniskach i w portach morskich (tzw. visa upon arrival). Po przylocie do Indonezji wizy można otrzymywać odpłatnie (25 USD) na lotniskach w Medan, Pekanbaru, Padang, Dżakarcie (Soekarno-Hatta i Halim), Surabaya, Denpasar-Bali, Manado, Yogyakarta, Solo, Mataram-Lombok, Balikpapan, Makasar, Kupang. Wizę można uzyskać również w portach morskich: Batam, Tanjung Uban (Bintan), Belawan (Medan), Sibolga (Sumatra), Dumai, Teluk Bayar (Padang, Sumatra), Padang Bai (Bali), Jayapura (Papua), Bitung, Tanjung Balaikarimun, Tanjung Mas (Semarang), Tenau (Kupang), Pare Pare (Sulawesi), Bintang Pura (Tanjung Pinang), Soekarno-Hatta (Makassar, Sualwesi). Istnieje możliwość przedłużenia wizy „on arrival” o kolejne 30 dni w najbliższym urzędzie imigracyjnym, po złożeniu wniosku i uiszczeniu opłaty 25 USD. Nie ma możliwości otrzymania indonezyjskiej wizy na lądowej granicy między Timorem Wschodnim a Indonezją (Atambua). Przy dłuższych pobytach, przy celach wyjazdu innych niż turystyczny/biznesowy oraz w przypadku posiadania paszportu tymczasowego o wizę należy aplikować w Ambasadzie Indonezji w Warszawie, ul. Estońska 3/5, tel. , , fax +48 22 6174455 , email: info@indonesianembassy.pl. Przy wjeździe do Indonezji paszport musi być ważny minimum 6 miesięcy. Ubiegający się o wizę wielokrotną musi w momencie złożenia aplikacji legitymować się paszportem ważnym minimum 18 miesięcy. Na żądanie władz imigracyjnych należy okazać bilet powrotny lub bilet na dalszą podróż (posiadanie biletu może być konieczne już w momencie składania wniosku o wizę w Wydziale Konsularnym Ambasady Indonezji w Warszawie). Przy wjeździe do Indonezji nie ma obowiązku wykazania się określoną kwotą pieniędzy bądź deklarowania jej na granicy. Składając wniosek o indonezyjską wizę, należy mieć przy sobie kartę kredytową lub zaświadczenie z banku potwierdzające posiadanie konta bankowego. W przeciwnym razie trzeba mieć gwarancję osoby zapraszającej, że zapewni ona środki utrzymania i opiekę. Podatek lotniskowy przy wyjeździe z Indonezji (nie ujęty w cenie biletu) wynosi w Indonezji 150 tys. IDR. Należy pamiętać, by mieć taką kwotę w miejscowej walucie.

PRZEPISY CELNE
Nie ma ograniczeń co do wwozu lub wywozu obcych środków płatniczych. Limit wwozu i wywozu dotyczy tylko miejscowej waluty i wynosi 5 mln IDR. Nie wolno wwozić, wywozić ani posiadać narkotyków – grożą za to surowe kary, łącznie z karą śmierci. Obowiązują ograniczenia i zakazy wywozu rzadkich gatunków lokalnej fauny i flory. Wątpliwości służb celnych może wzbudzić większa ilość lekarstw, jeśli nie mają one nazw międzynarodowych. Przy wyjeździe z  Indonezji nie ma możliwości otrzymania zwrotu podatku VAT.

UBEZPIECZENIE
We własnym interesie, przed rozpoczęciem podróży, każdy turysta powinien się ubezpieczyć ze względu na wysokie koszty usług medycznych w prywatnych szpitalach i klinikach. Niektóre polskie agencje ubezpieczeniowe wydają polisę, która w razie choroby obejmuje jedynie pokrywanie rachunków za usługi medyczne po powrocie do kraju, tymczasem indonezyjskie placówki medyczne wymagają natychmiastowego pokrycia kosztów leczenia. Stanowczo zaleca się dokonywanie ubezpieczeń w firmach, które mają własnych wiarygodnych przedstawicieli na terenie Indonezji i na bieżąco opłacają świadczone usługi medyczne. Warto rozważyć wykupienie ubezpieczenia umożliwiającego ewakuację medyczną (np. do Singapuru) w przypadku skomplikowanych urazów lub chorób.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA
W Indonezji nie ma obowiązkowych szczepień. Do zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych należą: pasożyty układu trawiennego, dur brzuszny, biegunka), żółtaczka typu A i B. Należy pamiętać, że woda w kranie nie jest zdatna do konsumpcji. Zalecane jest picie wody butelkowanej lub przegotowanej, unikanie w napojach kostek lodu oraz surowych i niedogotowanych potraw. U dzieci nadal poważny problem stanowi polio i odra. W większości prowincji istnieje zagrożenie wścieklizną u psów (szczególnie na Bali). Poza dużymi skupiskami ludzkimi występuje zagrożenie malarią (niskie ryzyko na Jawie i Bali) oraz w dużych miastach – gorączką krwotoczną denga (liczba zachorowań wzrasta szczególnie w okresie pory deszczowej od października do kwietnia, nie ma skutecznego środka zabezpieczającego przed zakażeniem). W przypadku podróży poza Jawę i Bali miejscowe władze zalecają profilaktyczne przyjmowanie lekarstw antymalarycznych oraz zwracanie uwagi na dobre zabezpieczenia przeciw komarom. Szczególną uwagę należy zwrócić na pojawianie się wśród drobiu i ludzi ognisk ptasiej grypy wywołanych szczepem wirusa grypy H5N1. Przed wyjazdem do Indonezji warto zaszczepić się przeciw zwykłej grypie, co znacznie skraca czas zdiagnozowania ptasiej grypy. Należy unikać kontaktu z drobiem i dzikimi ptakami, a także miejsc, gdzie może być obecny drób zakażony wirusem H5N1 takich jak targowiska, fermy, zakłady przetwórstwa drobiu. Wirus jest wrażliwy na wszytki rodzaje detergentów, jak i temperaturę powyżej 70 st. C. Należy szczególnie dbać o czystość rąk. Zagrożenie wirusem H1N1 nie stanowi dużego zagrożenia w Indonezji.
Opieka medyczna, zarówno państwowa, jak i prywatna, jest płatna. Poziom usług, zwłaszcza w szpitalach państwowych, jest niezadowalający; znacznie lepszy jest w klinikach prywatnych. Koszt wizyty lekarskiej wynosi przeciętnie od 20 do 50 USD (w nagłych i ciężkich przypadkach – do 200 USD); koszt jednej doby pobytu w szpitalu – od 15 USD w szpitalu państwowym (np. Szpital Wydziału Medycyny Uniwersytetu Indonezja Cipto Mangkusumo w Dżakarcie) do 250 USD w prywatnej klinice. Przeciętny koszt pobytu w szpitalu wynosi 150 USD dziennie, nie licząc opłat za usługi medyczne, badania laboratoryjne i lekarstwa. Niezbędne jest wykupienie kompleksowego ubezpieczenia od kosztów leczenia przed rozpoczęciem podróży do Indonezji.

BEZPIECZEŃSTWO
Przed podróżą należy zawsze wykonać kserokopię paszportu, biletów lotniczych i wiz. Wymiany gotówki najkorzystniej dokonywać w kantorach zlokalizowanych w dużych centrach handlowych lub dobrych hotelach. Należy dokładnie przeliczyć kwotę wydaną przez kasjera walutowego. W Indonezji pewne trudności może przysporzyć wymiana dolarów amerykańskich gdyż większość kantorów akceptuje tylko banknoty nowe i niezniszczone. Zagrożenie przestępczością pospolitą w stolicy kraju nie jest zbyt duże. Gorzej wygląda sytuacja na prowincji (kradzieże i rozboje). Należy pamiętać o szczególnej ostrożności przy poruszaniu się autobusami i autokarami. Hazard jest zabroniony a turyści często padają ofiarami gangów (szczególnie na Bali), oferujących nielegalne zakłady. W prowincji Aceh wprowadzono pewne elementy prawa szariackiego (islamskiego) dlatego przed udaniem się do tej prowincji należy dokładnie sprawdzić obowiązujące regulacje. W kilku prowincjach (szczególnie na Sumatrze) notowano przypadki agresji o podłożu seksualnym skierowanej do kobiet (w tym również Polek). W miarę możliwości należy unikać samotnego podróżowania oraz unikać podróży w nocy.
Przy podróżowaniu do Papui Zachodniej nadal obowiązuje specjalne zezwolenie (surat jalan), które można uzyskać w kwaterze głównej policji w Dżakarcie lub regionalnych oddziałach policji w Manokwari, Nabire, Biak lub Jayapurze (Papua Zachodnia). Uzyskanie zezwolenia może potrwać kilka dni. Po przybyciu do prowincji  należy zgłosić się na najbliższym posterunku policji. Przepisom tym nie podlegają dziennikarze, którzy uzyskali zezwolenie wydane przez MSZ Indonezji.
Po zamachu bombowym na Bali w 2002 r., w pobliżu hotelu Marriott w Dżakarcie w 2003 r. oraz kolejnym pod Ambasadą Australii w 2004 r. podjęto działania mające na celu zwiększenie bezpieczeństwa turystów zagranicznych przebywających w Indonezji. Mimo to wciąż istnieje poważne zagrożenie terroryzmem, na co wskazuje drugi atak na wyspie Bali w 2005 r. W lipcu 2009 r. ponownie doszło do zamachów w Dżakarcie w hotelach Marriott oraz Ritz-Carlton.
Indonezja leży w obszarze szczególnie narażonym na trzęsienia ziemi, które występują na całym obszarze kraju (rzadkie są tylko na Borneo i płd-zach. Celebesie). Zachodnie wybrzeża Sumatry i południowe wybrzeża Jawy były w ostatnich latach dotknięte tsunami, które spowodowały wiele ofiar. W porze deszczowej (listopad – kwiecień) zdarzają się gwałtowne powodzie oraz osunięcia ziemi.

ŚWIĘTA
W Indonezji obchodzone są święta islamskie, chrześcijańskie, hinduistyczne i buddyjskie. Święto narodowe Indonezji, Dzień Niepodległości, obchodzone jest 17 sierpnia. W czasie świąt czynne są centra handlowe (z wyjątkiem pierwszego dnia świąt Idul Fitri, kiedy są czynne od południa).

PRZYDATNE INFORMACJE:
Z uwagi na dominujący w Indonezji islam, oprócz takich wysp jak Bali, Sulawesi Północne (d. Celebes), Papua Zachodnia i Małe Wyspy Sundajskie, niewskazane jest noszenie skąpych ubrań w dużych skupiskach miejskich, a szczególnie podczas zwiedzania świątyń i miejsc kultu. Wchodząc do meczetów, należy pamiętać o zdejmowaniu butów, natomiast kobiety powinny okryć głowy chustą. Na wyspie Bali podczas zwiedzania świątyń buddyjskich i hinduistycznych należy nałożyć sarong; udostępniany jest na miejscu, najczęściej bezpłatnie.
Wszystkie duże centra handlowe są czynne od godziny 10.00 do 22.00 (również w soboty i niedziele). Ceny w sklepach są stałe.
Korzystając z taksówek, należy zwrócić uwagę, czy taksówkarz włączył taksometr, i w żadnym razie nie godzić się na przejazd na podstawie tzw. umowy.
Na terenie całej Indonezji, a w szczególności na prowincji, nie należy spożywać posiłków w tanich restauracjach bądź małych przydrożnych straganach. Grozi to poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Bezpieczniejsze są na ogół większe restauracje o odpowiednim standardzie oraz restauracje hotelowe. Ceny usług hotelowych oraz restauracyjnych są znacznie niższe od polskich, a serwis jest na dobrym poziomie.

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Indonezji
Ambasador: Grzegorz Wiśniewski
Indonezja, Dżakarta, Jl. Rasuna Said Kav X Blok IV/3, 12950
Tel.: +62 21 2525938 Tel. dyżurny: Faks: +62 21 2525958
dzakarta.amb.sekretariat@msz.gov.pl