NEPAL 16 dni

Szczegóły dotyczące wyprawy są rozwinięciem ogólnych informacji praktycznych dla uczestników wypraw w oparciu o specyfikę danego kraju.

 

GRUPA

Grupa od 6 do 11 osób.

W celu wyrobienia wizy nepalskiej należy zabrać ze sobą na wyprawę paszport ważny min. 6 miesięcy od daty wjazdu do kraju i 1 aktualne zdjęcie paszportowe. Wizę wyrabiamy na granicy, po przylocie.

JAK SIĘ SPAKOWAĆ?

Bagaż główny: najlepiej spakować się w plecak o pojemności 70-80 litrów, dodatkowo zaopatrzony w pokrowiec, żeby zabezpieczyć bagaż przed przemoczeniem lub zabrudzeniem (warunki transportu bagażu zwłaszcza w górach mogą być różne), waga plecaka nie powinna przekraczać 20 kg, a najlepiej jeśli będzie to ok. 12-15 kg (w drodze powrotnej bagaż z pewnością będzie cięższy).

Bagaż podręczny: najlepiej zabrać mały plecak o pojemności 25-35 litrów, przyda się też pokrowiec przeciwdeszczowy, waga bagażu podręcznego nie może przekraczać 5 kg.

JAK SIĘ UBRAĆ?

Na południu kraju mogą być upały. W górach na trekkingu temperatura może spadać o poranku nawet do 0 st. C (przy Poon Hill). W Katmandu i Pokharze temperatura może wynosić 10-25(30) st. C.

– obuwie: wygodne, lekkie buty sportowe, rozchodzone sandały, klapki pod prysznic
– polar, lekka kurtka sportowa
– apaszka lub cienki szalik (może przydać się w transporcie, w autobusach często zdarzają się przeciągi)
– kapelusz lub czapka z daszkiem do ochrony przed słońcem
– długie, cienkie spodnie i przewiewna bluzka z długim rękawem, najlepiej z bawełny (niezbędne do zwiedzania świątyń)

Najlepiej nie zabierać nowych, cennych ubrań, gdyż mogą one ulec zniszczeniu w trakcie podróży lub w praniu (w większości hoteli można tanio oddać rzeczy do prania).

Trekking:
– wygodne buty trekkingowe, wysokie ponad kostkę, polar, kurtka trekkingowa, może się przydać peleryna przeciwdeszczowa (prawdopodobieństwo deszczu niewielkie)
– lekki śpiwór
– koniecznie kapelusz lub czapka z daszkiem do ochrony przed słońcem
– bielizna termoaktywna, przydatna na dużych wysokościach
– szalik, czapka, rękawiczki (można kupić w Katmandu lub Pokhara)

CO NALEŻY ZABRAĆ?

– aparat fotograficzny, mogą przydać się dodatkowe baterie do aparatu ze względu na częste awarie prądu (szczególnie na trekkingu)
– lekki śpiwór lub prześcieradło
– kubek najlepiej metalowy i grzałkę, przyda się do przygotowania w hotelu kawy lub herbaty
– ręcznik, świetnie sprawdzają się ręczniki z mikrofibry, zajmują mało miejsca, są lekkie i szybkoschnące
– papier toaletowy (dostępny również na miejscu)
– chusteczki nawilżane, bardzo przydatne w podróży
– krem do opalana z wysokim faktorem (dużo czasu spędzamy na słońcu)
– latarkę (może być czołówka) i świeczkę, ze względu na awarie prądu
– można zabrać nóż lub scyzoryk
– niezbędne środki higieniczne, najlepiej w małych opakowaniach
– zatyczki do uszu (dla osób, które mają problemy z zasypianiem np. w pociągach)
– drobne upominki dla dzieci, np. długopisy, maskotki (lepiej nie zabierać słodyczy, w miejscach gdzie jest dużo turystów dzieci  często chorują na próchnicę)

PIENIĄDZE

Na wyprawę należy zabrać około 300 dolarów amerykańskich, przeznaczonych na jedzenie i bilety wstępów oraz dodatkowe pieniądze na udział w zajęciach fakultatywnych (szczegóły w programie wyprawy). Ceny biletów wstępu i zajęć fakultatywnych podawane są w przybliżeniu. Biuro nie ponosi odpowiedzialności za zmieniające się ceny na miejscu.

Przydadzą się również dodatkowe fundusze na zakup pamiątek z podróży. Koniecznie trzeba się targować (rzeczywista wartość towarów jest często dużo niższa niż pierwsza cena podawana przez sprzedawcę).

Dolary muszą być w bardzo dobrym stanie, nowe (duże głowy prezydentów na banknotach). Nie opłaca się zabierać niskich nominałów (1-10 $), gdyż przy wymianie na rupie nepalskie mają one niższą wartość.

Bankomaty są dostępne rzadko, tylko w miastach: Katmandu i Pokhara i nie zawsze działają.

ZDROWIE

Ryzyko zarażenia malarią niewielkie.

Szczepienia nie są obowiązkowe lecz zalecane (żółtaczka A i B, błonica, tężec, polio, dur brzuszny)

Wyprawa nie wymaga szczególnej sprawności fizycznej, ale wskazany jest dobry stan zdrowia.

Jakie leki mogą się przydać?
– środki przeciwbólowe
– antybiotyk o szerokim spektrum działania (unikać Doksycykliny, która nie działa na wiele tutejszych chorób)
– na zatrucia pokarmowe: nifuroksazyd, stoperan (często najlepsze są lokalne specyfiki), w celu uniknięcia niedyspozycji żołądkowych zaleca się umiar w korzystaniu z lokalnej diety
– witaminy, wapno na wzmocnienie
– leki na przeziębienia, które zdarzają się tu dość często, zazwyczaj są głównym chorobowym utrudnieniem (aspiryna, fervex, gripex itp.)
– leki przyjmowane na stałe (mogą być niedostępne na miejscu)

Inne środki:
– plastry na odciski i skaleczenia, bandaż
– woda utleniona w żelu
– środek przeciwko komarom, np. OFF, Mugga

Podczas trekkingu może pojawić się choroba wysokościowa. Pierwsze jej objawy to zazwyczaj jest zmęczenie, krótki, urywany oddech, bóle i zawroty głowy (podczas ruchu), jednak każdy reaguje inaczej. Przy nagłych wjazdach na dużą wysokość mogą pojawić się problemy z zasypianiem, a także lekkie mrowienie w rękach i nogach. W nocy w Jhomson, Kagbeni czy Muktinath odczujemy zmianę. Mogą zdarzyć się problemy z zaśnięciem i wystąpić powyższe objawy.

W trakcie trekkingu tempo marszu będzie zawsze dostosowane do wszystkich uczestników. Będzie również czas na odpoczynek.

JEDZENIE

Kuchnia nepalska jest pełna niespodzianek. Bardzo przypomina kuchnię indyjską. Dla turystów to prawdziwa przygoda kulinarna, ekscytująca mieszanka nieznanych wcześniej smaków.

Najłatwiej dostępne są posiłki wegetariańskie (to istny raj dla wegetarian), jednak w wielu miejscach nie brakuje również mięsa. Powszechne jest jedzenie mięsa z bawoła. W Katmandu można kupić sery z mleka jaka i mleka krowiego. Jest tez kilka dużych marketów z jedzeniem.

Typowe nepalskie posiłki składają się z ryżu, warzyw, przeróżnych sosów (np. dal – sos z grochu, fasoli lub soczewicy), sera panir – przygotowywanego z mleka krowiego, placków takich jak ciapati czy nan i dużej ilości egzotycznych przypraw. Najbardziej popularne są jednak ryż i dal. W miejscach turystycznych jest duży wybór restauracji oferujących dania wielu kuchni świata. Popularna jest kuchnia tybetańska: pierogi momo czy zupa thukpa.

W związku z inną florą bakteryjną trzeba korzystać z posiłków z umiarem, biorąc pod uwagę własne możliwości dostosowania się do nowych warunków żywieniowych. Najlepiej, przynajmniej na początku, ograniczyć się posiłków gotowanych lub smażonych, a unikać np. surowych warzyw.

Dla osób ortodoksyjnie podchodzących do spraw żywienia tzn. sztywno przywiązanych do kuchni europejskiej mogą wystąpić pewne utrudnienia:
– trudno o mocną kawę bez cukru,
– herbatę również pije się z dużą ilością cukru, mlekiem i przyprawami,
– chleb jest dostępny jedynie w wersji chleba tostowego,
– jedzenie bywa czasami ostro przyprawione

Warto zabrać kawę i herbatę, zupki błyskawiczne z makaronem lub „gorące kubki”, konserwę (asekuracyjnie). Większość jedzenia można kupić na miejscu.

TRANSPORT

Środki transportu:
– autobusy, często bez klimatyzacji
– taksówki, minibusy
– motoriksze lub riksze rowerowe

NOCLEGI

Zazwyczaj nocujemy w pokojach dwuosobowych z łazienkami, bez klimatyzacji ale  wyposażonych w wiatrak. Standardy noclegów w hotelach nepalskich odbiegają od standardów europejskich, zależą też od miejsca pobytu i dostępności bazy turystycznej. Często europejskie poczucie czystości nie znajduje przełożenia na warunki nepalskie, dlatego warto zabrać własny śpiwór lub prześcieradło. Często zdarzają się również awarie prądu i wody.

W Nepalu w standardowym pokoju dwuosobowym jest jedno duże łóżko, ale nie brakuje w nim miejsca ;-). Pilot często szuka hoteli na miejscu, w związku z brakiem możliwości wcześniejszej ich rezerwacji na odległość. W skrajnych sytuacjach  może zdarzyć się, że grupa jest rozlokowana w dwóch hotelach.

Trekking:
– bardzo proste i skromne pokoiki w wioskach
– często łazienka na zewnątrz
– ciepła woda jest donoszona w wiaderkach
– częsty brak prądu

INTERNET, TELEFON

W dużych miastach są dostępne kafejki internetowe, jednak często ze starym sprzętem i wolnym łączem internetowym. Sporadycznie w hotelach może być dostępne wi-fi.

Rozmowy do Polski to koszty 5-10 zł za minutę z telefonu polskiego. Można też korzystać z lokalnych budek telefonicznych/telefonów, (koszt połączenia na telefon stacjonarny to około 1,5 – 2 złoty za minutę.

ELEKTRYCZNOŚĆ

Gniazdka elektryczne są podobne jak w Polsce, ale często zdarza, że ze względu na nieco inną budowę wtyczki z nich wypadają.

Zdarzają się częste są awarie prądu. Prąd może być dostępny tylko przez kilka godzin na dobę. W takich sytuacjach warto mieć ze sobą latarkę i zapasowe baterie.

NAPIWKI

W restauracjach: drobne kwoty, ok. 10% wartości rachunku.

W transporcie: dla kierowców samochodów wynajętych dla grupy, przy dłuższych przejazdach.

Zwiedzanie: dla miejscowych przewodników.

 

 

Szczegóły dotyczące wyprawy do Bhutanu.

W celu wyrobienia wizy bhutańskiej należy dostarczyć do biura skan paszportu 1,5 miesiąca, a nawet wcześniej, najszybciej jak to możliwe. Jest to związane z koniecznością rezerwacji przelotów i wyrobienia wiz. Dostępność biletów i wiz jest inna każdego roku (ograniczenia wprowadza rząd bhutański). Uczestnik w chwili zgłoszenia zostanie poinformowany o możliwości zorganizowania wycieczki. Paszport musi być  ważny min. 12 miesięcy od daty wjazdu do kraju, z 3 wolnymi stronami.

JAK SIĘ UBRAĆ?

 Temperatury podczas wyjazdu będą bardzo zróżnicowane. Wieczory mogą być chłodne (nawet kilka st. C, ale bez mrozów). W dzień panują raczej wiosenne temperatury. Może zdarzyć się deszcz.

Poza rzeczami, które trzeba zabrać ze sobą do Nepalu, dodatkowo mogą się przydać cieplejsze ubrania na trekking, np. ciepła kurtka, kalesony itp.

 PIENIĄDZE

Cena wyprawy obejmuje wizę, noclegi, transport, wyżywienie, bilety wstępu i opiekę przewodnika. Dodatkowe pieniądze mogą się przydać na ewentualny alkohol i zakup pamiątek, chociaż wiele z nich pochodzi z Nepalu, gdzie są znacznie tańsze.

ZDROWIE

Może pojawić się choroba wysokościowa. Pierwsze jej objawy to zazwyczaj jest zmęczenie, krótki, urywany oddech, bóle i zawroty głowy (podczas ruchu), jednak każdy reaguje inaczej. Przy nagłych wjazdach na dużą wysokość mogą pojawić się problemy z zasypianiem, a także lekkie mrowienie w rękach i nogach. Przebywamy jednak na wysokościach lekko powyżej 2.000 m n.p.m., więc nie powinno być żadnych problemów. Ewentualne objawy choroby wysokościowej mogą wystąpić podczas wycieczki do Takstang (lekki brak tlenu, zmęczenie).

JEDZENIE

W cenie wyprawy są trzy posiłki z kawą i herbatą – duży wybór jedzenia. Inwencja grupy w wyborze jedzenia jest bardzo ważna.

Kuchnia bhutańska przypomina bardzo kuchnię tybetańską. Najłatwiej dostępne są posiłki wegetariańskie, jednak w wielu miejscach nie brakuje również mięsa, zwłaszcza kurczaka. Typowe potrawy to pierogi momo z mięsem lub warzywami, zupa thukpa czy słona herbata z mlekiem. Wiele potraw pochodzi z Indii.

Nie ma problemu z zakupem alkoholu.

 

TRANSPORT

Wygodny minibus dla grupy na całej trasie wycieczki.

NOCLEGI

Nocujemy w hotelach o wysokim standardzie, w pokojach 2-osobowych z łazienkami. Często hotele są bardzo malowniczo położone (piękne widoki za oknem).

INTERNET, TELEFON

 W hotelach może być dostępy internet, a nawet wi-fi.

ELEKTRYCZNOŚĆ

Gniazdka elektryczne są podobne jak w Polsce.

NAPIWKI

W barach: drobne kwoty, ok. 10% wartości rachunku.

W transporcie: dla kierowcy samochodu wynajętego dla grupy.

Zwiedzanie: dla miejscowych przewodników.

Zapisz

Zapisz

Zapisz

Zapisz

Zapisz

Zapisz

Zapisz

Zapisz

 

NEPAL
(Federacyjna Demokratyczna Republika Nepalu)
Stolica: Katmandu
Waluta: rupia nepalska (NPR); 1 NPR = 100 paisa;
Język urzędowy: nepalski
Inne języki: angielski

WIZA, PRZEPISY WJAZDOWE
Obywateli RP obejmuje obowiązek wizowy. Wizę można uzyskać w Ambasadzie Nepalu (najbliższa znajduje się w Berlinie) jak również na lotnisku w Katmandu oraz w następujących punktach granicznych: Kakarvitta, Jhapa (Nepal Wschodni); Birgunj, Parsa (Nepal Środkowy); Kodari, Sindhupalchowk (Pogranicze Północne); Belahia, Bhairahawa (Rupan-dehi, Nepal Zachodni); Jamunaha, Nepal-gunj (Banke, Nepal Środkowo-Zachodni); Mohana, Dhangadhi (Kailali, (Kanchanpur, Daleki Nepal Zachodni); Gadda Chauki, Mahendranagar. Jest ona płatna.
Za pobyt w Nepalu bez ważnej wizy grozi kara grzywny lub więzienia. Paszport powinien być ważny przynajmniej na czas ważności wizy. Nie wymaga się okazania przy wjeździe biletu powrotnego ani określonej kwoty pieniędzy na każdy dzień pobytu.
Uwaga: Turyści planujący wyprawę do regionu Mustang (teren wypraw himalajskich), tradycyjnie autonomicznego wobec władz centralnych, obowiązani są dokonać dodatkowej (i niezależnej od wizy wjazdowej do Nepalu) opłaty w wysokości nie mniej niż 700 USD od osoby za tydzień pobytu. Za pobyt w regionie Mustang bez wskazanej wyżej opłaty można zostać skazanym na 1 miesiąc więzienia.

PRZEPISY CELNE
Nie ma restrykcji celnych, które odbiegałyby od powszechnie przyjętych standardów. W Nepalu nie ma możliwości odzyskania podatku VAT.

PRZEPISY PRAWNE
Za przemyt narkotyków grozi kara pozbawienia wolności do 10 lat.
UWAGA: mając na uwadze zjawisko wprowadzania w Nepalu do obiegu fałszywych banknotów o nominałach 1000 i 500 rupii indyjskich, posiadanie takich banknotów jest nielegalne w tym kraju

MELDUNEK
Obowiązuje przy pobytach powyżej 120 dni.

UBEZPIECZENIE
Kierowcy powinni mieć wykupioną polisę ubezpieczenia komunikacyjnego. Polisy polskich towarzystw ubezpieczeniowych są uznawane tylko, gdy towarzystwa te są reprezentowane przez miejscowych agentów. Na czas chodzenia po szlakach górskich należy zaopatrzyć się w polisę ubezpieczeniową ważną na pułap po jakim będziemy się poruszać. Przy zaistnieniu potrzeby ewakuacji ze szlaków górskich, należy mieć świadomość, że godzina lotu helikoptera wynosi od 1,5 do 2,5 tys. USD.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA
Nosiciele wirusa HIV mają zakaz wjazdu na terytorium Nepalu. Nie ma obowiązku szczepień ochronnych, jednak zalecane jest wcześniejsze zaszczepienie się przeciw żółtaczce typu A i B oraz tężcowi. W sprawie szczegółowej i aktualnej informacji dotyczącej szczepień należy kontaktować się z wojewódzka stacją sanitarno – epidemiologiczną. Koszty pobytu w szpitalach państwowych są niewielkie, a w prywatnych klinikach wynoszą od 35 do 40 USD za dobę. Celem uniknięcia ew. problemów zdrowotnych należy spożywać wyłącznie napoje z fabrycznie zamkniętych pojemników i unikać żywienia się w lokalach gastronomicznych niskiej kategorii.

BEZPIECZEŃSTWO
Sytuacja wewnętrzna w Nepalu pozostaje napięta.
Problemem pozostaje pospolita przestępczość. W całym kraju należy liczyć się z nagłymi wybuchami niepokojów społecznych i zamieszek ulicznych oraz strajkami generalnymi, podczas których dochodzi do starć pomiędzy zwolennikami poszczególnych sił politycznych i które skutecznie paraliżują życie codzienne.

INFORMACJE DLA KIEROWCÓW
Turyści zmotoryzowani powinni legitymować się międzynarodowym prawem jazdy. Z uwagi na specyfikę lokalnego ruchu drogowego (ruch lewostronny, powszechne nieprzestrzeganie przepisów, fatalny stan dróg) zleca się powstrzymanie od samodzielnego prowadzenia pojazdów. Z uwagi na liczne wypadki drogowe należy unikać podróżowania nocą dalekobieżnymi autobusami.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU
Oficjalne ograniczenia w swobodzie podróżowania dotyczą rejonów przygranicznych.
Jeśli celem pobytu w Nepalu jest trekking górski zaleca się: korzystanie z usług renomowanych biur podróży, korzystanie z usług doświadczonych przewodników, pozostawanie na utartych szlakach i poruszanie się w grupach. Należy mieć na uwadze, że znaczne obszary Nepalu pozostają poza zasięgiem jakiejkolwiek łączności (telefonicznej lub internetowej) i podczas trekkingu należy liczyć się z kilkudniowymi przerwami w możliwościach kontaktu ze światem. Należy mieć na uwadze, że czas pokonywania tras górski zazwyczaj zajmuje więcej czasu aniżeli wskazany przez przewodnika lub biuro turystyczne. Władze Nepalu wprowadziły dla osób pokonujących szlaki górskie system zwany Trekker’s Information Management System (TIMS). Wszystkie osoby udające się na piesze wycieczki po szlakach górski mają obowiązek zaopatrzenia się w kartę TIMS. Karty te wydawane są przez autoryzowane firmy trekkingowi, przez Związek Agencji Trekkingowy Nepalu w Katmandu i Pokharze (TAAN) oraz w biurach Nepalskiej Organizacji Turystycznej (NTB). Koszt uzyskania karty to ok. 10 USD dla członków wypraw grupowych i ok. 20 USD dla osób indywidualnych. Opłata uwzględnia jedna wyprawę. Karty umożliwiają lokalizację jej posiadacza na wypadek zaistnienia takiej  potrzeby. Zaleca się korzystanie z usług wyłącznie licencjonowanych znanych agencji trekkingowych i usług ich przewodników. Należy się zawsze upewnić, że agencja z której korzystamy zaopatrzyła nas w kartę TIMS. Zawsze warto zostawić rodzinie lub znajomym plan swojej marszruty, jak również zadbać o poinformowanie o wszelkich zmian wprowadzonych do niej. Warto marszrutę przesłać do Ambasady RP w New Delhi lub w języku angielskim do Konsulatu RP w Katmandu.

PRZYDATNE INFORMACJE:
Walutę można wymieniać w oficjalnych punktach. Mając dowód wymiany można zwrócić rupie nepalskie i odzyskać walutę.
W Nepalu są wymienialne rupie indyjskie, niemniej do wymiany nie są przyjmowane banknoty o nominałach 1000 i 500 rupii.
Turyści uprawiający wędrówki górskie ponoszą opłaty. Uprawianie turystyki górskiej w niektórych rejonach wymaga wcześniejszej zgody Departamentu Imigracji i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych Nepalu.
Pomiędzy czerwcem i wrześniem w Nepalu jest pora monsunowa. Obfite opady deszczu mogą prowadzić do osunięć zboczy górskich, do powodzi, zniszczenia lub zablokowania szlaków komunikacji lądowej lub odciąć niektóre regiony od reszty kraju.
Nepal leży w strefie aktywności sejsmicznej.
Dniem wolnym od pracy w Nepalu jest sobota. Niedziela jest normalnym dniem pracy.

 

BHUTAN
(Królestwo Bhutanu)
Stolica: Thimphu
Waluta: ngultrum (BTN), 1 BTN = 100 czetrum;
Język urzędowy: dzongka
Inne języki: angielski

WIZA, PRZEPISY WJAZDOWE
Turysta udający się do Bhutanu musi uzyskać turystyczną wizę wjazdową. Promesę wizy uzyskuje się wraz z wykupieniem pakietu turystycznego w biurach linii lotniczych Druk-Air (przewoźnik narodowy) lub w agencjach turystycznych uprawnionych do sprzedaży biletów (lista uprawnionych agentów turystów znajduje sie na stronie: Association of Bhutanese Tour Operators http://www.abto.org.bt). Wiza jest wydawana po uzyskaniu promesy. Okres ważności wizy zależy od rodzaju wykupionego pakietu turystycznego (cena, liczba dni). Do aplikacji wizowej należy dołączyć dwa zdjęcia.
Do Bhutanu można się dostać drogą powietrzną lub lądową. Druk-Air (www.drukair.com.bt) obsługuje loty do Bhutanu, na międzynarodowe lotnisko w Paro, dwa razy w tygodniu z Delhi, Kalkuty, Katmandu, Dhaki i Bangkoku. Granicę lądową z Indiami można przekraczać przez przejścia znajdujące się na terenie stanów Asom i Bengal Zachodni.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA
Nie obowiązują żadne szczepienia ochronne. Podróżujący w ramach wycieczek trekkingowych winni zaopatrzyć się w niezbędne leki, w związku z możliwością wystąpienia choroby wysokościowej.

PODRÓŻOWANIE PO KRAJU
Ze względu na rządową politykę ochronę zabytków i środowiska Bhutanu liczba turystów odwiedzających kraj jest ograniczona. Tylko wybrane hotele mają prawo przyjmować cudzoziemców. Wizyta w niektórych regionach wymaga uprzedniej zgody MSW. Wykupienie pełnego pakietu usług turystycznych (zakwaterowanie, wyżywienie, przejazdy po kraju, udział w imprezach kulturalno-folklorystycznych) z przewodnikiem jest obowiązkowe. W czasie dużych festiwali religijnych i kulturalnych, które przyciągają do Bhutanu wielu turystów, może się zdarzyć, iż z powodu braku miejsc w hotelu wykupionej kategorii turysta zostanie zakwaterowany w gorszym, bez zwrotu nadpłaconej kwoty. Podróże autostopem nie są dozwolone.

BEZPIECZEŃSTWO
Nie ma zagrożenia przestępczością pospolitą. Nie występują też inne zagrożenia, o ile zachowanie turysty nie odbiega od ogólnie przyjętych norm. Zagrożenie dla bezpieczeństwa mogą stanowić klęski naturalne, np. trzęsienia ziemi, osunięcia się ziemi itp.

PRZYDATNE INFORMACJE:
Sezon turystyczny w Bhutanie trwa zwykle od września do początku grudnia i od lutego do maja.
Rezerwacji lotów należy dokonywać ze znacznym wyprzedzeniem (2-4 miesiące przed planowanym terminem podróży).