Indonezja – informacje o kraju

Sumatra pokryta jest w większości tropikalnymi lasami, w których rezydują ponadto tygrysy sumatrzańskie, słonie czy nosorożce. Ale Sumatra to nie tylko świat fauny i flory. To także niezwykłe dziedzictwo kulturowe – mozaika wielu ciekawych plemion.

INDONEZJA
(Republika Indonezji)
Stolica: Dżakarta
Waluta: rupia indonezyjska (IDR);
Język urzędowy: indonezyjski
Inne języki: angielski, niderlandzki, jawajski, lokalne języki etniczne

WIZA, PRZEPISY WJAZDOWE

Obowiązek uzyskania wiz turystycznych, służbowych, pobytowych oraz tranzytowych dotyczy wszystkich obywateli polskich, niezależnie od rodzaju paszportu. Obywatele polscy mogą otrzymywać wizy turystyczne (do 30 dni pobytu na terytorium Indonezji, dotyczy tylko paszportów zwykłych a nie tymczasowych) przy wjeździe – w ściśle ustalonych punktach przekraczania granic na lotniskach i w portach morskich (tzw. visa upon arrival). Po przylocie do Indonezji wizy można otrzymywać odpłatnie (25 USD) na lotniskach w Medan, Pekanbaru, Padang, Dżakarcie (Soekarno-Hatta i Halim), Surabaya, Denpasar-Bali, Manado, Yogyakarta, Solo, Mataram-Lombok, Balikpapan, Makasar, Kupang. Wizę można uzyskać również w portach morskich: Batam, Tanjung Uban (Bintan), Belawan (Medan), Sibolga (Sumatra), Dumai, Teluk Bayar (Padang, Sumatra), Padang Bai (Bali), Jayapura (Papua), Bitung, Tanjung Balaikarimun, Tanjung Mas (Semarang), Tenau (Kupang), Pare Pare (Sulawesi), Bintang Pura (Tanjung Pinang), Soekarno-Hatta (Makassar, Sualwesi). Istnieje możliwość przedłużenia wizy „on arrival” o kolejne 30 dni w najbliższym urzędzie imigracyjnym, po złożeniu wniosku i uiszczeniu opłaty 25 USD. Nie ma możliwości otrzymania indonezyjskiej wizy na lądowej granicy między Timorem Wschodnim a Indonezją (Atambua). Przy dłuższych pobytach, przy celach wyjazdu innych niż turystyczny/biznesowy oraz w przypadku posiadania paszportu tymczasowego o wizę należy aplikować w Ambasadzie Indonezji w Warszawie, ul. Estońska 3/5, tel. , fax +48 22 6174455 , email: info@indonesianembassy.pl. Przy wjeździe do Indonezji paszport musi być ważny minimum 6 miesięcy. Ubiegający się o wizę wielokrotną musi w momencie złożenia aplikacji legitymować się paszportem ważnym minimum 18 miesięcy. Na żądanie władz imigracyjnych należy okazać bilet powrotny lub bilet na dalszą podróż (posiadanie biletu może być konieczne już w momencie składania wniosku o wizę w Wydziale Konsularnym Ambasady Indonezji w Warszawie). Przy wjeździe do Indonezji nie ma obowiązku wykazania się określoną kwotą pieniędzy bądź deklarowania jej na granicy. Składając wniosek o indonezyjską wizę, należy mieć przy sobie kartę kredytową lub zaświadczenie z banku potwierdzające posiadanie konta bankowego. W przeciwnym razie trzeba mieć gwarancję osoby zapraszającej, że zapewni ona środki utrzymania i opiekę. Podatek lotniskowy przy wyjeździe z Indonezji (nie ujęty w cenie biletu) wynosi w Indonezji 150 tys. IDR. Należy pamiętać, by mieć taką kwotę w miejscowej walucie.

PRZEPISY CELNE

Nie ma ograniczeń co do wwozu lub wywozu obcych środków płatniczych. Limit wwozu i wywozu dotyczy tylko miejscowej waluty i wynosi 5 mln IDR. Nie wolno wwozić, wywozić ani posiadać narkotyków – grożą za to surowe kary, łącznie z karą śmierci. Obowiązują ograniczenia i zakazy wywozu rzadkich gatunków lokalnej fauny i flory. Wątpliwości służb celnych może wzbudzić większa ilość lekarstw, jeśli nie mają one nazw międzynarodowych. Przy wyjeździe z Indonezji nie ma możliwości otrzymania zwrotu podatku VAT.

UBEZPIECZENIE

We własnym interesie, przed rozpoczęciem podróży, każdy turysta powinien się ubezpieczyć ze względu na wysokie koszty usług medycznych w prywatnych szpitalach i klinikach. Niektóre polskie agencje ubezpieczeniowe wydają polisę, która w razie choroby obejmuje jedynie pokrywanie rachunków za usługi medyczne po powrocie do kraju, tymczasem indonezyjskie placówki medyczne wymagają natychmiastowego pokrycia kosztów leczenia. Stanowczo zaleca się dokonywanie ubezpieczeń w firmach, które mają własnych wiarygodnych przedstawicieli na terenie Indonezji i na bieżąco opłacają świadczone usługi medyczne. Warto rozważyć wykupienie ubezpieczenia umożliwiającego ewakuację medyczną (np. do Singapuru) w przypadku skomplikowanych urazów lub chorób.

SZCZEPIENIA, SŁUŻBA ZDROWIA

W Indonezji nie ma obowiązkowych szczepień. Do zagrożeń sanitarno-epidemiologicznych należą: pasożyty układu trawiennego, dur brzuszny, biegunka), żółtaczka typu A i B. Należy pamiętać, że woda w kranie nie jest zdatna do konsumpcji. Zalecane jest picie wody butelkowanej lub przegotowanej, unikanie w napojach kostek lodu oraz surowych i niedogotowanych potraw. U dzieci nadal poważny problem stanowi polio i odra. W większości prowincji istnieje zagrożenie wścieklizną u psów (szczególnie na Bali). Poza dużymi skupiskami ludzkimi występuje zagrożenie malarią (niskie ryzyko na Jawie i Bali) oraz w dużych miastach – gorączką krwotoczną denga (liczba zachorowań wzrasta szczególnie w okresie pory deszczowej od października do kwietnia, nie ma skutecznego środka zabezpieczającego przed zakażeniem). W przypadku podróży poza Jawę i Bali miejscowe władze zalecają profilaktyczne przyjmowanie lekarstw antymalarycznych oraz zwracanie uwagi na dobre zabezpieczenia przeciw komarom. Szczególną uwagę należy zwrócić na pojawianie się wśród drobiu i ludzi ognisk ptasiej grypy wywołanych szczepem wirusa grypy H5N1. Przed wyjazdem do Indonezji warto zaszczepić się przeciw zwykłej grypie, co znacznie skraca czas zdiagnozowania ptasiej grypy. Należy unikać kontaktu z drobiem i dzikimi ptakami, a także miejsc, gdzie może być obecny drób zakażony wirusem H5N1 takich jak targowiska, fermy, zakłady przetwórstwa drobiu. Wirus jest wrażliwy na wszytki rodzaje detergentów, jak i temperaturę powyżej 70 st. C. Należy szczególnie dbać o czystość rąk. Zagrożenie wirusem H1N1 nie stanowi dużego zagrożenia w Indonezji.

Opieka medyczna, zarówno państwowa, jak i prywatna, jest płatna. Poziom usług, zwłaszcza w szpitalach państwowych, jest niezadowalający; znacznie lepszy jest w klinikach prywatnych. Koszt wizyty lekarskiej wynosi przeciętnie od 20 do 50 USD (w nagłych i ciężkich przypadkach – do 200 USD); koszt jednej doby pobytu w szpitalu – od 15 USD w szpitalu państwowym (np. Szpital Wydziału Medycyny Uniwersytetu Indonezja Cipto Mangkusumo w Dżakarcie) do 250 USD w prywatnej klinice. Przeciętny koszt pobytu w szpitalu wynosi 150 USD dziennie, nie licząc opłat za usługi medyczne, badania laboratoryjne i lekarstwa. Niezbędne jest wykupienie kompleksowego ubezpieczenia od kosztów leczenia przed rozpoczęciem podróży do Indonezji.

BEZPIECZEŃSTWO

Przed podróżą należy zawsze wykonać kserokopię paszportu, biletów lotniczych i wiz. Wymiany gotówki najkorzystniej dokonywać w kantorach zlokalizowanych w dużych centrach handlowych lub dobrych hotelach. Należy dokładnie przeliczyć kwotę wydaną przez kasjera walutowego. W Indonezji pewne trudności może przysporzyć wymiana dolarów amerykańskich gdyż większość kantorów akceptuje tylko banknoty nowe i niezniszczone. Zagrożenie przestępczością pospolitą w stolicy kraju nie jest zbyt duże. Gorzej wygląda sytuacja na prowincji (kradzieże i rozboje). Należy pamiętać o szczególnej ostrożności przy poruszaniu się autobusami i autokarami. Hazard jest zabroniony a turyści często padają ofiarami gangów (szczególnie na Bali), oferujących nielegalne zakłady. W prowincji Aceh wprowadzono pewne elementy prawa szariackiego (islamskiego) dlatego przed udaniem się do tej prowincji należy dokładnie sprawdzić obowiązujące regulacje. W kilku prowincjach (szczególnie na Sumatrze) notowano przypadki agresji o podłożu seksualnym skierowanej do kobiet (w tym również Polek). W miarę możliwości należy unikać samotnego podróżowania oraz unikać podróży w nocy.

Przy podróżowaniu do Papui Zachodniej nadal obowiązuje specjalne zezwolenie (surat jalan), które można uzyskać w kwaterze głównej policji w Dżakarcie lub regionalnych oddziałach policji w Manokwari, Nabire, Biak lub Jayapurze (Papua Zachodnia). Uzyskanie zezwolenia może potrwać kilka dni. Po przybyciu do prowincji należy zgłosić się na najbliższym posterunku policji. Przepisom tym nie podlegają dziennikarze, którzy uzyskali zezwolenie wydane przez MSZ Indonezji.

Po zamachu bombowym na Bali w 2002 r., w pobliżu hotelu Marriott w Dżakarcie w 2003 r. oraz kolejnym pod Ambasadą Australii w 2004 r. podjęto działania mające na celu zwiększenie bezpieczeństwa turystów zagranicznych przebywających w Indonezji. Mimo to wciąż istnieje poważne zagrożenie terroryzmem, na co wskazuje drugi atak na wyspie Bali w 2005 r. W lipcu 2009 r. ponownie doszło do zamachów w Dżakarcie w hotelach Marriott oraz Ritz-Carlton.

Indonezja leży w obszarze szczególnie narażonym na trzęsienia ziemi, które występują na całym obszarze kraju (rzadkie są tylko na Borneo i płd-zach. Celebesie). Zachodnie wybrzeża Sumatry i południowe wybrzeża Jawy były w ostatnich latach dotknięte tsunami, które spowodowały wiele ofiar. W porze deszczowej (listopad – kwiecień) zdarzają się gwałtowne powodzie oraz osunięcia ziemi.

ŚWIĘTA

W Indonezji obchodzone są święta islamskie, chrześcijańskie, hinduistyczne i buddyjskie. Święto narodowe Indonezji, Dzień Niepodległości, obchodzone jest 17 sierpnia. W czasie świąt czynne są centra handlowe (z wyjątkiem pierwszego dnia świąt Idul Fitri, kiedy są czynne od południa).

PRZYDATNE INFORMACJE:

Z uwagi na dominujący w Indonezji islam, oprócz takich wysp jak Bali, Sulawesi Północne (d. Celebes), Papua Zachodnia i Małe Wyspy Sundajskie, niewskazane jest noszenie skąpych ubrań w dużych skupiskach miejskich, a szczególnie podczas zwiedzania świątyń i miejsc kultu. Wchodząc do meczetów, należy pamiętać o zdejmowaniu butów, natomiast kobiety powinny okryć głowy chustą. Na wyspie Bali podczas zwiedzania świątyń buddyjskich i hinduistycznych należy nałożyć sarong; udostępniany jest na miejscu, najczęściej bezpłatnie.
Wszystkie duże centra handlowe są czynne od godziny 10.00 do 22.00 (również w soboty i niedziele). Ceny w sklepach są stałe.
Korzystając z taksówek, należy zwrócić uwagę, czy taksówkarz włączył taksometr, i w żadnym razie nie godzić się na przejazd na podstawie tzw. umowy.
Na terenie całej Indonezji, a w szczególności na prowincji, nie należy spożywać posiłków w tanich restauracjach bądź małych przydrożnych straganach. Grozi to poważnymi konsekwencjami zdrowotnymi. Bezpieczniejsze są na ogół większe restauracje o odpowiednim standardzie oraz restauracje hotelowe. Ceny usług hotelowych oraz restauracyjnych są znacznie niższe od polskich, a serwis jest na dobrym poziomie.

Ambasada Rzeczypospolitej Polskiej w Republice Indonezji
Ambasador: Grzegorz Wiśniewski
Indonezja, Dżakarta, Jl. Rasuna Said Kav X Blok IV/3, 12950
Tel.: +62 21 2525938 Tel. dyżurny: Faks: +62 21 2525958
dzakarta.amb.sekretariat@msz.gov.pl