Wyprawa do Bangladeszu i Indii Wschodnich

od 6 do 11 osób

Do udziału w wyprawie niezbędny będzie paszport ważny min. 6 miesięcy od daty zakończenia wyprawy z 3 wolnymi stronami.

W celu uzyskania wizy indyjskiej należy wypełnić internetowy wniosek wizowy. Biuro przekazuje instrukcję wypełniania wniosku i udziela wszelkiej pomocy w procesie aplikowania o wizę. Do uzyskania wizy niezbędny będzie paszport (i skan) oraz aktualne zdjęcie paszportowe (również w wersji elektronicznej). Wypełniony, wydrukowany i podpisany wniosek wizowy ze zdjęciem należy dostarczyć wraz z paszportem do biura min. 40 dni przed terminem wyjazdu. Wizę załatwiamy w Ambasadzie Indii w Warszawie.

W celu wyrobienia wizy do Bangladeszu należy dostarczyć do biura, min. 40 dni przed terminem wyjazdu:

• wypełniony, wydrukowany i podpisany wniosek wizowy wraz ze zdjęciem (biuro przesyła wcześniej wniosek wizowy do wypełnienia)
• paszport oraz 3 aktualne zdjęcia paszportowe (do wizy i zezwoleń)
  Wizę załatwiamy w Konsulacie Bangladeszu w Warszawie.

Bagaż główny: najlepiej spakować się w plecak o pojemności 70-80 litrów, dodatkowo zaopatrzony w pokrowiec, żeby zabezpieczyć bagaż przed przemoczeniem lub zabrudzeniem (warunki transportu bagażu zwłaszcza w górach mogą być różne), waga plecaka nie powinna przekraczać 20 kg, a najlepiej jeśli będzie to ok. 12-15 kg (w drodze powrotnej bagaż z pewnością będzie cięższy).

Bagaż podręczny: najlepiej zabrać mały plecak o pojemności 25-35 litrów, przyda się też pokrowiec przeciwdeszczowy, waga bagażu podręcznego nie może przekraczać 5 kg.

Temperatury podczas wyjazdu będą bardzo zróżnicowane. Generalnie możemy spodziewać się raczej wysokich temperatur. Wyjątkiem będą góry, gdzie może być znacznie chłodniej. Sporadycznie może przydać się cieplejsze ubranie, np. na trekkingu czy nad jeziorem Tsomgo.

• obuwie: wygodne, lekkie buty sportowe, rozchodzone sandały, klapki pod prysznic
• polar, lekka kurtka sportowa
• apaszka lub cienki szalik (może przydać się w transporcie, w pociągach i autobusach często zdarzają się przeciągi)
• kapelusz lub czapka z daszkiem do ochrony przed słońcem
• długie, cienkie spodnie i przewiewna bluzka z długim rękawem, najlepiej z bawełny (niezbędne do zwiedzania świątyń)
• strój kąpielowy

Najlepiej nie zabierać nowych, cennych ubrań, gdyż mogą one ulec zniszczeniu w trakcie podróży lub w praniu (w większości hoteli można tanio oddać rzeczy do prania).

Trekking:

• wygodne buty trekkingowe, wysokie ponad kostkę, polar, kurtka trekkingowa, może się przydać peleryna przeciwdeszczowa (prawdopodobieństwo deszczu niewielkie)
• koniecznie kapelusz lub czapka z daszkiem do ochrony przed słońcem
• bielizna termoaktywna, przydatna na dużych wysokościach

• aparat fotograficzny, mogą przydać się dodatkowe baterie do aparatu ze względu na częste awarie prądu
• lekki śpiwór (na trekking) i/lub prześcieradło
• kubek najlepiej metalowy i grzałkę, przyda się do przygotowania w hotelu kawy lub herbaty
• ręcznik, świetnie sprawdzają się ręczniki z mikrofibry, zajmują mało miejsca, są lekkie i szybkoschnące
• papier toaletowy (dostępny również na miejscu)
• chusteczki nawilżane, bardzo przydatne w podróży
• krem do opalana z wysokim faktorem (dużo czasu spędzamy na słońcu)
• małą kłódkę i łańcuch do zabezpieczenia bagażu w trakcie transportu (można kupić na miejscu)
• latarkę (może być czołówka) i świeczkę, ze względu na awarie prądu
• nóż lub scyzoryk
• niezbędne środki higieniczne, najlepiej w małych opakowaniach
• zatyczki do uszu (dla osób, które mają problemy z zasypianiem np. w pociągach)
• ręcznik plażowy
• drobne upominki dla dzieci, np. długopisy, maskotki (lepiej nie zabierać słodyczy, w miejscach, gdzie jest dużo turystów dzieci często chorują na próchnicę)

Na wyprawę należy zabrać około 400 dolarów amerykańskich, przeznaczonych na jedzenie i bilety wstępów oraz dodatkowe pieniądze na udział w zajęciach fakultatywnych (szczegóły w programie wyprawy). Ceny biletów wstępu i zajęć fakultatywnych podawane są w przybliżeniu. Biuro nie ponosi odpowiedzialności za zmieniające się ceny na miejscu.

Przydadzą się również dodatkowe fundusze na zakup pamiątek z podróży. Koniecznie trzeba się targować (rzeczywista wartość towarów jest często dużo niższa niż pierwsza ceny proponowana przez sprzedawcę).

Dolary muszą być w bardzo dobrym stanie, nowe (duże głowy prezydentów na banknotach). Nie opłaca się zabierać niskich nominałów (1-10 $), gdyż przy wymianie na rupie indyjskie mają one niższą wartość.

Bankomaty są dostępne rzadko, tylko w dużych miastach i nie zawsze działają.

Ryzyko zarażenia malarią niewielkie.

Szczepienia nie są obowiązkowe lecz zalecane (żółtaczka A i B, błonica, tężec, polio, dur brzuszny).

Wyprawa nie wymaga szczególnej sprawności fizycznej.

Jakie leki mogą się przydać?

• środki przeciwbólowe
• antybiotyk o szerokim spektrum działania (unikać Doksycykliny, która nie działa na wiele tutejszych chorób)
• na zatrucia pokarmowe: nifuroksazyd, stoperan (często najlepsze są lokalne specyfiki), w celu uniknięcia niedyspozycji żołądkowych zaleca się umiar w korzystaniu z lokalnej diety
• witaminy, wapno na wzmocnienie
• leki na przeziębienia, które zdarzają się tu dość często, zazwyczaj są głównym chorobowym utrudnieniem (aspiryna, fervex, gripex itp.)
• leki przyjmowane na stałe (mogą być niedostępne na miejscu)

Inne środki:

• plastry na odciski i skaleczenia, bandaż
• woda utleniona w żelu
• środek przeciwko komarom, np. OFF, Mugga

Kuchnia indyjska jest pełna niespodzianek. Kuchnia bangladeska jest do niej bardzo podobna. Dla turystów to prawdziwa przygoda kulinarna, ekscytująca mieszanka nieznanych wcześniej smaków.

Najłatwiej dostępne są posiłki wegetariańskie (to istny raj dla wegetarian), jednak w wielu miejscach nie brakuje również mięsa, szczególnie kurczaka, zwłaszcza w restauracjach muzułmańskich – głównie w Bangladeszu.

Typowe indyjskie posiłki składają się z ryżu, warzyw, przeróżnych sosów (np. dal – sos z grochu, fasoli lub soczewicy), sera panir – przygotowywanego z mleka krowiego, indyjskich placków takich jak ciapati czy nan i dużej ilości egzotycznych przypraw.

W Bangladeszu bardzo popularny jest kurczak tandori. W Sikkimie powszechna jest kuchnia tybetańska: pierogi momo, zupa thukpa i inne.

W związku z inną florą bakteryjną trzeba korzystać z posiłków z umiarem, biorąc pod uwagę własne możliwości dostosowania się do nowych warunków żywieniowych. Najlepiej, przynajmniej na początku, ograniczyć się posiłków gotowanych lub smażonych, a unikać np. surowych warzyw.

Dla osób ortodoksyjnie podchodzących do spraw żywienia tzn. sztywno przywiązanych do kuchni europejskiej mogą wystąpić pewne utrudnienia:

• trudno o mocną kawę bez cukru
• herbatę również pije się z dużą ilością cukru, mlekiem i przyprawami
• chleb jest dostępny jedynie w wersji chleba tostowego,
• jedzenie bywa czasami ostro przyprawione
• w Bangladeszu nie można kupić alkoholu

Warto zabrać kawę i herbatę, zupki błyskawiczne z makaronem lub „gorące kubki”, konserwę (asekuracyjnie). Większość jedzenia można kupić na miejscu.

Pociągi – zazwyczaj podróżujemy pociągami sypialnymi 2 klasy. W wagonach znajdują się niezamykane przedziały z rozkładanymi łóżkami, umieszczonymi na trzech poziomach (po 6 w każdym boksie). Warto mieć własny śpiwór lub przynajmniej prześcieradło. Bagaże dla „świętego spokoju” najlepiej przypiąć za pomocą kłódki i łańcucha do specjalnych uchwytów pod łóżkami. Podróż takim pociągiem to niezwykłe przeżycie, czasem bywa głośno (pojawiają się np. hałaśliwi sprzedawcy herbaty). Indyjskie pociągi mają też tendencje do opóźnień, trzeba więc nieraz wykazać się cierpliwością. Pomimo tego, jest to najszybszy i najbardziej komfortowy sposób podróżowania.

Inne środki transportu:

• autobusy, często bez klimatyzacji
• taksówki i dżipy w górach
• motoriksze lub riksze rowerowe

Zazwyczaj nocujemy w pokojach dwuosobowych z łazienkami, bez klimatyzacji ale wyposażonych w wiatrak. Standardy noclegów w hotelach indyjskich odbiegają od standardów europejskich, zależą też od miejsca pobytu i dostępności bazy turystycznej. Często europejskie poczucie czystości nie znajduje przełożenia na warunki indyjskie, dlatego warto zabrać własny śpiwór lub prześcieradło. Często zdarzają się również awarie prądu i wody. Na łodzi w Bangladeszu śpimy w kajutach dwuosobowych 1 klasy.

W Indiach w standardowym pokoju dwuosobowym jest jedno duże łóżko, ale nie brakuje w nim miejsca ;-). Pilot często szuka hoteli na miejscu, w związku z brakiem możliwości wcześniejszej ich rezerwacji na odległość. W skrajnych sytuacjach może zdarzyć się, że grupa jest rozlokowana w dwóch hotelach.

Trekking:

• bardzo proste i skromne pokoiki w wioskach
• często łazienka na zewnątrz
• ciepła woda jest donoszona w wiaderkach

W dużych miastach są dostępne kafejki internetowe, jednak często ze starym sprzętem i wolnym łączem internetowym. Sporadycznie w hotelach może być dostępne wi-fi.

Rozmowy do Polski to koszty 5-10 zł za minutę z telefonu polskiego. Można też korzystać z lokalnych budek telefonicznych/telefonów, oznaczonych symbolem ISD (koszt połączenia na telefon stacjonarny to około 60 groszy za minutę, na telefon komórkowy ok. 1,20 zł za minutę.

Gniazdka elektryczne są podobne jak w Polsce, ale często zdarza, że ze względu na nieco inną budowę wtyczki z nich wypadają.

W Indiach, Bangladeszu częste są awarie prądu. Zdarza się, że prąd jest dostępny tylko przez kilka godzin na dobę. W takich sytuacjach warto mieć ze sobą latarkę i zapasowe baterie.

W restauracjach: drobne kwoty, ok. 10% wartości rachunku.
W transporcie: dla kierowców samochodów wynajętych dla grupy, przy dłuższych przejazdach.
Zwiedzanie: dla miejscowych przewodników.