Wyprawa Ladakh, Kaszmir, Himachal Pradesh

d 6 do 11 osób

W celu wyrobienia wizy indyjskiej należy dostarczyć do biura, 30 dni przed terminem wyjazdu:

• paszport ważny min. 6 miesięcy od daty wjazdu do kraju, z 2 wolnymi stronami
• 1 aktualne zdjęcie paszportowe
• wypełniony, wydrukowany i podpisany wniosek wizowy (szczegółową instrukcję wypełniania wniosku wysyłamy e-mailem do uczestników wyprawy)

Bagaż główny: najlepiej spakować się w plecak o pojemności 70-80 litrów, dodatkowo zaopatrzony w pokrowiec, żeby zabezpieczyć bagaż przed przemoczeniem lub zabrudzeniem (warunki transportu bagażu zwłaszcza w górach mogą być różne), waga plecaka nie powinna przekraczać 20 kg, a najlepiej jeśli będzie to ok. 12-15 kg (w drodze powrotnej bagaż z pewnością będzie cięższy).

Bagaż podręczny: najlepiej zabrać mały plecak o pojemności 25-35 litrów, przyda się też pokrowiec przeciwdeszczowy, waga bagażu podręcznego nie może przekraczać 5 kg.

Temperatury podczas wyjazdu będą bardzo zróżnicowane: od zimy do gorącego lata.

• obuwie: wygodne, lekkie buty sportowe, rozchodzone sandały, klapki pod prysznic
• polar, ciepła nie przewiewna kurtka (nie puchowa)
• apaszka lub cienki szalik (może przydać się w transporcie, często zdarzają się przeciągi)
• kapelusz lub czapka z daszkiem do ochrony przed słońcem
• długie, cienkie spodnie i przewiewna bluzka z długim rękawem, najlepiej z bawełny
• szalik, czapka, rękawiczki
• mogą przydać się kalesony lub rajstopy

Najlepiej nie zabierać nowych, cennych ubrań, gdyż mogą one ulec zniszczeniu w trakcie podróży.

Trekkingi:

• wygodne buty trekkingowe, wysokie ponad kostkę
• kurtka trekkingowa
• może przydać się peleryna przeciwdeszczowa (prawdopodobieństwo deszczu niewielkie)
• koniecznie kapelusz lub czapka z daszkiem do ochrony przed słońcem
• bielizna termoaktywna, przydatna na dużych wysokościach

• aparat fotograficzny, mogą przydać się dodatkowe baterie do aparatu ze względu na częste awarie prądu
• ciepły śpiwór, szczególnie przydatny na dużych wysokościach
• kubek najlepiej metalowy i grzałkę, przyda się do przygotowania kawy lub herbaty
• ręcznik, świetnie sprawdzają się ręczniki z mikrofibry, zajmują mało miejsca, są lekkie i szybkoschnące
• papier toaletowy (dostępny również na miejscu)
• chusteczki nawilżane, bardzo przydatne w podróży
• krem do opalana z wysokim faktorem (dużo czasu spędzamy na słońcu)
• latarkę (może być czołówka) i świeczkę, ze względu na awarie prądu
• nóż lub scyzoryk
• niezbędne środki higieniczne, najlepiej w małych opakowaniach
• zatyczki do uszu (dla osób, które mają problemy z zasypianiem)
• drobne upominki dla dzieci, np. długopisy, maskotki (lepiej nie zabierać słodyczy, w miejscach gdzie jest dużo turystów dzieci często chorują na próchnicę)

Na wyprawę należy zabrać około 400 dolarów amerykańskich, przeznaczonych na jedzenie i bilety wstępów oraz dodatkowe pieniądze na udział w zajęciach fakultatywnych (szczegóły w programie wyprawy). Ceny biletów wstępu i zajęć fakultatywnych podawane są w przybliżeniu. Biuro nie ponosi odpowiedzialności za zmieniające się ceny na miejscu.

Przydadzą się również dodatkowe fundusze na zakup pamiątek z podróży. Koniecznie trzeba się targować (rzeczywista wartość towarów jest często dużo niższa niż pierwsza cena proponowana przez sprzedawcę).

Dolary muszą być w bardzo dobrym stanie, nowe (duże głowy prezydentów na banknotach). Nie opłaca się zabierać niskich nominałów (1-10 $), gdyż przy wymianie na rupie indyjskie mają one niższą wartość.

Bankomaty są dostępne rzadko, tylko w dużych miastach i nie zawsze działają.

Ryzyko zarażenia malarią niewielkie.

Szczepienia nie są obowiązkowe lecz zalecane (żółtaczka A i B, błonica, tężec, polio, dur brzuszny).

Wyprawa nie wymaga szczególnej sprawności fizycznej, ale wskazany jest dobry stan zdrowia.

Może pojawić się choroba wysokościowa. Pierwsze jej objawy to zazwyczaj zmęczenie, krótki, urywany oddech, bóle i zawroty głowy (podczas ruchu), jednak każdy reaguje inaczej. Przy nagłych wjazdach na dużą wysokość mogą pojawić się problemy z zasypianiem, a także lekkie mrowienie w rękach i nogach. Wspomniane dolegliwości nie pojawiają się kiedy tylko na krótki czas wjeżdżamy na dużą wysokość, ale w momencie kiedy zostajemy tam dłużej. Przejazdy przez wysokie przełęcze nie są odczuwalne przez organizm w żaden widoczny sposób. Odczuwalna jest za to mniejsza ilość tlenu w powietrzu.

Trekkingi i wycieczki piesze mają miejsce na dużych wysokościach (3-4 tysiące m n.p.m.). Wcześniej jednak mamy czas na aklimatyzację. Każdego dnia wyprawy stopniowo zwiększamy wysokość. Mamy dużo ruchu (krótkie wycieczki piesze), ale też czas na niezbędny odpoczynek.

Jakie leki mogą się przydać?

• środki przeciwbólowe
• antybiotyk o szerokim spektrum działania (unikać Doksycykliny, która nie działa na wiele tutejszych chorób)
• na zatrucia pokarmowe: nifuroksazyd, stoperan (często najlepsze są lokalne specyfiki), w celu uniknięcia niedyspozycji żołądkowych zaleca się umiar w korzystaniu z lokalnej diety
• witaminy, wapno na wzmocnienie
• leki na przeziębienia, które zdarzają się tu dość często, zazwyczaj są głównym chorobowym utrudnieniem (aspiryna, fervex, gripex itp.)
• leki przyjmowane na stałe (mogą być niedostępne na miejscu)

Inne środki:

• plastry na odciski i skaleczenia, bandaż
• woda utleniona w żelu
• środek przeciwko komarom, np. OFF, Mugga

Kuchnia indyjska jest pełna niespodzianek. Dla turystów to prawdziwa przygoda kulinarna, ekscytująca mieszanka nieznanych wcześniej smaków.

Najłatwiej dostępne są posiłki wegetariańskie (to istny raj dla wegetarian), jednak w wielu miejscach nie brakuje również mięsa, zwłaszcza w restauracjach muzułmańskich.

Typowe indyjskie posiłki składają się z ryżu, warzyw, przeróżnych sosów (np. dal – sos z grochu, fasoli lub soczewicy), sera panir – przygotowywanego z mleka krowiego, indyjskich placków takich jak ciapati czy nan i dużej ilości egzotycznych przypraw.

W Ladakhu bardzo popularna jest kuchnia tybetańska: pierogi momo, zupa thukpa czy słona herbata z mlekiem.  W Kaszmirze w restauracjach podają duży wybór mięsa. Podczas przejazdów przez góry, w małych wioskach, wybór jedzenia jest bardzo ograniczony. Praktycznie ogranicza się do ryżu lub makaronu z warzywami oraz zupek chińskich. Pilot będzie wcześniej informował o ewentualnej potrzebie zabrania ze sobą jedzenia.

W związku z inną florą bakteryjną trzeba korzystać z posiłków z umiarem, biorąc pod uwagę własne możliwości dostosowania się do nowych warunków żywieniowych. Najlepiej, przynajmniej na początku, ograniczyć się posiłków gotowanych lub smażonych, a unikać np. surowych warzyw.

Dla osób ortodoksyjnie podchodzących do spraw żywienia tzn. sztywno przywiązanych do kuchni europejskiej mogą wystąpić pewne utrudnienia:

• trudno o mocną kawę bez cukru
• herbatę również pije się z dużą ilością cukru, mlekiem i przyprawami
• chleb jest dostępny jedynie w wersji chleba tostowego
• jedzenie bywa czasami ostro przyprawione

Warto zabrać kawę i herbatę, zupki błyskawiczne z makaronem lub „gorące kubki”, konserwę (asekuracyjnie). Większość jedzenia można kupić na miejscu.

Ze względu na niełatwą dostępnością wielu miejsc, koniecznością długich przejazdów przez Himalaje, częstymi uszkodzeniami dróg i tras pieszych, mogą zdarzyć się opóźnienia w realizacji programu wyprawy, a nawet zmiany trasy.

Środki transportu:

• dżipy, taksówki (będą wynajmowane dla grupy na większość przejazdów)
• autobusy, często bez klimatyzacji
• motoriksze lub riksze rowerowe

Pociąg – zazwyczaj podróżujemy pociągami sypialnymi 2 klasy. W wagonach znajdują się niezamykane przedziały z rozkładanymi łóżkami, umieszczonymi na trzech poziomach (po 6 w każdym boksie). Warto mieć własny śpiwór lub przynajmniej prześcieradło. Bagaże dla „świętego spokoju” najlepiej przypiąć za pomocą kłódki i łańcucha do specjalnych uchwytów pod łóżkami. Podróż takim pociągiem to niezwykłe przeżycie, czasem bywa głośno (pojawiają się np. hałaśliwi sprzedawcy herbaty). Indyjskie pociągi mają też tendencje do opóźnień, trzeba więc nieraz wykazać się cierpliwością. Pomimo tego, jest to najszybszy i najbardziej komfortowy sposób podróżowania.

Zazwyczaj nocujemy w pokojach dwuosobowych z łazienkami, bez klimatyzacji, ale  wyposażonych w wiatrak. Standardy noclegów w hotelach indyjskich odbiegają od standardów europejskich, zależą też od miejsca pobytu i dostępności bazy turystycznej. Często europejskie poczucie czystości nie znajduje przełożenia na warunki indyjskie, dlatego  warto zabrać własny śpiwór lub prześcieradło. Często zdarzają się również awarie prądu i wody.

W Indiach standardowym pokoju dwuosobowym jest jedno duże łóżko, ale nie brakuje w nim miejsca ;-). Pilot często szuka hoteli na miejscu, w związku z brakiem możliwości wcześniejszej ich rezerwacji na odległość. W skrajnych sytuacjach  może zdarzyć się, że grupa jest rozlokowana w dwóch hotelach.

W niektórych miejscach (sporadycznie) np. nad jeziorem Tso Moriri czy Sonamarg, warunki mogą być bardzo prymitywne, może też być chłodno (nie ma tam bazy noclegowej). Planujemy dwa noclegi pod namiotami. W namiotach znajdują się łóżka i grube kołdry.

Trekking:

• bardzo proste i skromne pokoiki w wioskach
• często łazienka na zewnątrz
• ciepła woda donoszona w wiaderkach

Tylko w miastach: Leh, Manali, Śrinagar, Amritsar i Dharamsala są dostępne kafejki internetowe, jednak często ze starym sprzętem i bardzo wolnym łączem internetowym.

Rozmowy do Polski z Indii to koszty 5-10 zł za minutę z telefonu polskiego. Jednak na terenie całego Ladakhu nie ma zasięgu w polskich telefonach i praktycznie nie ma możliwości skorzystania z telefonu stacjonarnego. W Delhi, Kaszmirze, Leh i innych miastach można  korzystać z lokalnych budek telefonicznych/telefonów, oznaczonych symbolem ISD (koszt połączenia na telefon stacjonarny to około 60 groszy za minutę, na telefon komórkowy ok. 1,20 zł za minutę). Jednak często telefony nie działają.

Gniazdka elektryczne są podobne jak w Polsce, ale często zdarza, że ze względu na nieco inną budowę wtyczki z nich wypadają. W Indiach częste są awarie prądu. Zdarza się, że prąd jest dostępny tylko przez kilka godzin na dobę. W takich sytuacjach warto mieć ze sobą latarkę i zapasowe baterie. W takich miejscach jak np. Jezioro Tso Moriri prądu może w ogóle nie być.

W restauracjach: drobne kwoty, ok. 10% wartości rachunku

W transporcie: dla kierowców samochodów wynajętych dla grupy, przy dłuższych przejazdach

Zwiedzanie: dla miejscowych przewodników.